Τεχνολογία στην Ελλάδα
ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » Τεχνολογία στην Ελλάδα
Πριν 2,4 με 1,5 εκατομμύρια χρόνια περίπου εμφανίστηκε ο Ηomohabilis (Άνθρωπος ο κατασκευαστής) με κύριο χαρακτηριστικό την ικανότητα να κατασκευάζει και να χρησιμοποιεί εργαλεία. Το γεγονός αυτό σήμανε τη γέννηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Η εξέλιξη των εργαλείων είναι αντικειμενική μαρτυρία της αναπτυσσόμενης συνειδητής δραστηριότητας του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Τα εργαλεία και ο τρόπος κατασκευής τους θεωρούνται χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πολιτισμού των διαφόρων εποχών...
Έτσι διακρίνονται οι παρακάτω εποχές:
- Η εποχή του Λίθου (2.000.000 – 3.000 π.Χ.)
- Η εποχή του Χαλκού και Ορείχαλκου (3.000 – 1400 π.Χ.)
- Η εποχή του Σιδήρου (1400 – 500 μ.Χ.)
- Η Μεσαιωνική εποχή (500 – 1450 μ.Χ.)
- Η εποχή της Νέας Επιστήμης (1450 – 1700 μ.Χ.)
- Η εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης (1700 – 1900 μ.Χ.)
- Η εποχή της Μηχανοποίησης (1900 – 1945 μ.Χ.)
- Η Ηλεκτρονική και Διαστημική εποχή (1945 – Σήμερα)
Η εποχή του λίθου χαρακτηρίζεται από τη χρήση του λίθου και ως εργαλείου και ως πρώτης ύλης για την κατασκευή εργαλείων. Αρχικά η πέτρα (πυριτόλιθος) χρησιμοποιήθηκε στο φυσικό της σχήμα. Σιγά -σιγά άρχισε να γίνεται και επεξεργασία της. Τα πρώτα εργαλεία ήσαν χονδροειδή με μήκος από 20 – 25 εκ. και σχήμα αμυγδαλοειδές. Προς το τέλος της περιόδου (Νεολιθική εποχή) εμφανίστηκε ο Ηomo sapiens (ο Άνθρωπος ο σοφός) ο οποίος βελτίωσε τα εργαλεία, αναπτύσσοντας την τεχνική της λείανσης και προσθέτοντας χειρολαβή σε αυτά.
Την περίοδο αυτή ανακαλύφθηκε η φωτιά η οποία απετέλεσε βασική προϋπόθεση για την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού. Κατά τη Νεολιθική εποχή εμφανίστηκαν οι μεγάλοι πολιτισμοί των Ινδιών, της Κίνας , της Αιγύπτου, των Σουμερίων κ.α., οι οποίοι παρουσίασαν μεγάλα τεχνικά και οικοδομικά έργα (επιχωματώσεις, αρδευτικά συστήματα, τείχη, πύργοι, ναοί, κ.λπ.) καθώς επίσης και δύο από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά επιτεύγματα, τον τροχό και τη σχεδία. Η Νεολιθική εποχή κλείνει με το χαρακτηριστικότερο επίτευγμα του ανθρώπινου πολιτισμού, τη γραφή.
Η εποχή του Λίθου χαρακτηρίζει την Προϊστορία της ανθρωπότητας ενώ η ιστορία της χαρακτηρίζεται ως η εποχή των μετάλλων. Η εποχή των μετάλλων άρχισε με την ανακάλυψη και χρησιμοποίηση του χαλκού στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία. Ο χαλκός είναι ορυκτό και βρίσκεται είτε αυτοφυής (καθαρός) είτε σε πρόσμειξη με άλλα μέταλλα και χημικά στοιχεία. Ο ορείχαλκος (μπρούντζος) είναι κράμα χαλκού και κασσίτερου σε αναλογία 10 :1. Με τα υλικά αυτά ο άνθρωπος κατασκεύασε εργαλεία που έσπαζαν και χάραζαν αλλά και που έκοβαν.
Κατά την εποχή του Σιδήρου το κέντρο ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και αργότερα στη Ρώμη. Η χρησιμοποίηση του σιδήρου προώθησε σημαντικά την ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας, της οικοδομικής, της ξυλουργικής και ιδιαίτερα των θαλάσσιων μεταφορών στις οποίες βασίστηκε το εμπόριο. Η τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Τα τεχνολογικά επιτεύγματα των Ρωμαίων αποτελούν συνέχεια εκείνων των Ελλήνων. Μεταξύ αυτών είναι η βελτίωση του νερόμυλου, η βελτίωση των οικοδομικών κατασκευών με τη χρήση ενός είδους τσιμέντου για τη θεμελίωση στο νερό, η κατασκευή μεγάλων δρόμων, η βελτίωση του καταπέλτη, κ.λπ. Η ιστορία της τεχνολογίας κατά το Μεσαίωνα είναι κυρίως η διατήρηση, η αξιοποίηση και η τροποποίηση των προηγούμενων τεχνολογικών επιτευγμάτων, παρόλο που η επιστημονική έρευνα παρεμποδίστηκε από τον έντονο θεολογικό χαρακτήρα της περιόδου.
Την εποχή αυτή ο Κινέζικος πολιτισμός ανέπτυξε ένα σύνολο τεχνικών μεθόδων άγνωστων στη δύση (εφεύρεση πυρίτιδας, χύτευση μετάλλων, κατασκευή χαρτιού, πορσελάνης, κατασκευή ανεμόμυλων, κ.λπ.). Τα επιτεύγματα του Κινέζικου πολιτισμού ήρθαν στη δύση μέσω των Αράβων. Σταθμοί στην εξέλιξη της τεχνολογίας κατά το Μεσαίωνα ήσαν η κατασκευή μηχανικών ρολογιών, η ανακάλυψη της τυπογραφίας, η κατασκευή κανονιών, η παραγωγή του σαπουνιού, η κατασκευή της μαγνητικής πυξίδας, η ανέγερση μεγάλων καθεδρικών ναών, κ.λπ.
Καταρχήν ο άνθρωπος είχε να καλύψει την ανάγκη για μέτρηση μεγεθών και υπολογισμό του χρόνου. Έπειτα έπρεπε να καλύψει την ανάγκη για επικοινωνία και να επινοήσει τρόπους επικοινωνίας. Ο άνθρωπος ήθελε από πολύ νωρίς «να ανοίξει τα φτερά του». Να διευρύνει τους ορίζοντές του. Επιτακτική ανάγκη ήταν να ναυπηγήσει πλοία, για το εμπόριο, πλοία πολεμικά. Αφού ταξίδεψε, περιέγραψε την επιφάνεια της γης. Οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του, η αύξηση του πληθυσμού, η ανάπτυξη του εμπορίου ώθησαν στη δημιουργία μεγάλων τεχνικών έργων.
Έπρεπε να χωροθετήσει, να κατασκευάσει υδραγωγεία, να διανοίξει σήραγγες και διώρυγες, να αλλάξει τη ροή των ποταμών, να αποξηράνει λίμνες, να κατασκευάσει φράγματα, να αναπτύξει οπλικά συστήματα, να κατασκευάσει αυτόματες μηχανές, να προχωρήσει σε οπτικά και ακουστικά επιτεύγματα για να ικανοποιήσει το πάθος του για το θέατρο και τη μουσική, να αναπτύξει την τεχνολογία των υλικών. Σκοπός μας είναι η αναζήτηση της ιστορικής πραγματικότητας πίσω από το μύθο και πέρα από το φράγμα του χρόνου και η υπογράμμιση της σημασίας της τεχνολογίας για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Ο μεγάλος πυλώνας του Ελληνικού Πολιτισμού στάθηκε η αρχαία Ελληνική Τεχνολογία. Άκρως εντυπωσιακές είναι οι διαπιστώσεις των επιστημόνων για την επινοητικότητα των αρχαίων προγόνων μας στον τομέα της τεχνολογίας. Πολύ σημαντική είναι η επινόηση των εργαλείων, για να ολοκληρωθούν οι κατασκευές, όμως το κυριότερο είναι το δέσιμο Επιστήμης - Τεχνολογίας, που βαδίζουν πάντα πλάι-πλάι. Η Επιστήμη τροφοδοτεί την Τεχνολογία και αντιστρόφως. Ήταν η εφεύρεση των Αρχαίων Ελλήνων για την παρουσία της θείας βούλησης στις τραγωδίες των μεγάλων ποιητών, ένα δείγμα της εφευρετικότητας αυτών των ανθρώπων.
Οι μηχανές των προγόνων μας αποτελούν σίγουρα τις πιο αινιγματικές και σε αρκετές περιπτώσεις παράδοξες εφευρέσεις. Και αυτό γιατί πριν από 2.500 χρόνια, οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν τον τηλέγραφο, κατάφεραν να αποξηράνουν εκτάσεις, κατασκεύασαν πτητικές μηχανές, υπολογιστές, τσιμέντο και τόσα άλλα. Σε όλη την ελληνική Θεογονία / Κοσμογονία, η Τεχνολογία ήταν το θεόσταλτο συμπλήρωμα των φυσικών δυνάμεων το οποίο και έπαιξε πάντοτε τον αποφασιστικότερο ρόλο σε όλες τις εξελίξεις των θεϊκών πραγμάτων.
Ο ρόλος αυτός παγιώθηκε για τα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια στην νέα κατάσταση της Ολύμπιας βασιλείας του Δία ως εξής: η «εμπειρική τεχνική» του Ηφαίστου συμπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε με την «έντεχνη σοφία» της Αθηνάς. Όταν μετά τη δημιουργία των ανθρώπων ο Προμηθέας τους είδε γυμνούς, ξυπόλητους, άοπλους και άστεγους προσπαθώντας να διορθώσει αυτό που θεωρούσε σφάλμα προσφέρει τεχνογνωσία και ενέργεια, ή όπως χαρακτηριστικότερα αναφέρει ο μύθος το «άνθος της πάντεχνης φωτιάς» κλεμμένη από τον Θεό Ήφαιστο. Μετά τους «κοσμογονικούς» μύθους ως συνδετικός κρίκος υπεισέρχεται ο μύθος του Δαίδαλου ένας ανθρώπινος θρύλος.
Ο Δαίδαλος (προσωποποίηση της αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας) ήταν γλύπτης, αρχιτέκτονας και εφευρέτης, μια πραγματικά παράξενη προσωπικότητα που κινείται στα όρια μεταξύ ιστορίας και μυθολογίας. Σχεδίασε το παλάτι της Κνωσού και τον Λαβύρινθο που ζούσε ο Μινώταυρος. Αλλά το πιο εντυπωσιακό επίτευγμα του Δαίδαλου ήταν η πρώτη πτήση με ανθρώπινη μόνο δύναμη. Ο Όμηρος και ο Πλάτωνας αναφέρουν ότι ο Δαίδαλος είχε κατασκευάσει κινητά αγάλματα (ρομπότ;) που κινούταν με υδράργυρο (όπως και ο Τάλως) για να φρουρούν τον λαβύρινθο.
Επίσης μικρές ξύλινες αυτοκινούμενες κούκλες για να παίζουν τα παιδιά του βασιλιά Μίνωα. Θεωρείται ο εφευρέτης της σφήνας, του άξονα και του αλφαδιού. Σε αρχαία Αιγυπτιακά κείμενα αναφέρεται ότι κάποιος που η περιγραφή του ταιριάζει με τον Δαίδαλο συμμετείχε και σε κάποιες σχεδιάσεις της εποχής εκείνης στην Αίγυπτο. Η πρώτη εκτροπή ποταμού αναφέρεται στη μυθολογία όταν ως έκτο άθλο ο Ηρακλής άλλαξε την ροή του ποταμού Αλφειού για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία στην Ήλιδα.
Στα όσα στη σφαίρα του μύθου αναφέρθηκαν συνοπτικότατα παραπάνω καταδεικνύεται το μόνιμο ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Τεχνολογία, που με την ζωογόνο εισβολή της Επιστήμης στην Τεχνολογία ενισχύεται και συνεχίζεται αδιάπτωτο, με συνέπεια και συστηματικότητα με τη μορφή λαμπρών τεχνολογικών επιτευγμάτων, από τον 8ο έως τον 1ο π.Χ. αιώνα. Με εργαλείο τα καταγεγραμμένα επιτεύγματα της τεχνικής είναι δυνατό να έχουμε την εξέλιξη σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία. Η τεχνική συνδέεται με την προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει και να εκμεταλλευτεί τη φύση.
Η τεχνολογία διατηρεί τα χαρακτηριστικά της τεχνικής, όμως απαιτεί γνώση, έρευνα και ανάδραση, ώστε να εκμεταλλευτεί και να βελτιώσει τη φύση με εξελικτικό τρόπο. Η τεχνολογία απαιτεί βαθιά γνώση των μαθηματικών και διέπεται από λογική. Καταρχήν ο άνθρωπος είχε να καλύψει την ανάγκη για μέτρηση μεγεθών, για υπολογισμό του χρόνου. Το εμπόριο και η οικονομία απαιτούν τη χρήση οργάνων μέτρησης διάφορων ποσοτήτων, όπως για παράδειγμα βάρους, μήκους και όγκου.
Η γεωμετρία αποτέλεσε τη βάση της καταγραφής της τοπογραφίας ενός χώρου, όπου για το σκοπό αυτό κατασκευάστηκε όργανο σκόπευσης και καθορισμού των συντεταγμένων (γεωδαιτικό όργανο). Η γεωδαιτική διόπτρα του Ήρωνα 120 π.Χ. ήταν ένα φορητό εργαλείο που επέτρεπε ακριβείς γεωδαιτικές μετρήσεις στην επιφάνεια της γης. Μετρούσε αζιμούθια, ύψη, μήκη, καθώς και γωνιακές αποστάσεις. Αποτελούνταν από ένα τρίποδο, πάνω στο οποίο στηρίζονταν το σκόπευτρο (γωνιόμετρο) και μια βαθμονομημένη πλάκα, επάνω στην οποία κινούνταν.
