Φιλόσοφοι Από "Α"

Ο Αινείας, όπως και οι Συνέσιος, Νεμέσιος κ.ά., βρήκε στον Νεοπλατωνισμό το φιλοσοφικό σύστημα που συμφωνούσε καλύτερα με τη χριστιανική αποκάλυψη. 

Ο Αντίοχος ήταν μαθητής του Φίλωνα του Λαρισσαίου στην Αθήνα και διάδοχός του στη διεύθυνση της πλατωνικής Ακαδημίας (79-78 π.Χ.). 

Ο Αρίστων ο Αλεξανδρινός φέρεται ως συγγραφέας των έργων: "Λογικά σχήματα" και "Εξήγησις των κατηγοριών".

Από τα έργα του Αθηνοδώρου το γνωστότερο ήταν το «Περί σπουδής και παιδείας (παιδιάς;)», από το οποίο σώθηκαν αποσπάσματα.

Ο Αέτιος από την Αντιόχεια της Συρίας υπήρξε φιλόσοφος περιπατητικός (δηλαδή οπαδός των θεωριών του Αριστοτέλη δοξογράφος 

Δύο έργα του μόνο αναφέρονται με τον τίτλο τους. Το ένα λεγόταν Η ζωή του Επίκουρου. Έγραψε επίσης και τη Συλλογή Δογμάτων...

Μόλις ανέλαβε την Ακαδημία ο Αρκεσίλαος, ξεκίνησε την πάλη του κατά του δογματισμού. Πίστευε πως έπρεπε να συνεχίσει την πορεία του ιδρυτή της σχολής...

Αρνούνταν ότι ηδονή ήταν αποκλειστικά και μόνο η απουσία του πόνου επειδή εάν ίσχυε αυτό τότε ο θάνατος θα ήταν ηδονή. 

Ο Αριστόξενος μαθήτευσε αρχικά στον πατέρα του, Σπίνθαρο, ο οποίος ήταν μουσικός και μαθητής του Σωκράτη.

Ο Αριστόβουλος έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. και υπήρξε Ιουδαίος περιπατητικός φιλόσοφος, ιδρυτής της Ιουδαϊκής Αλεξανδρινής Σχολής. 

Ήταν διάδοχος του Λύκωνα στη διεύθυνση του Λυκείου, καθώς επίσης και συγγραφέας έργων εξαίρετης καλλιλογίας όπως ο "Λύκων",

Ο Αρίστων ο Κώος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 3ου αιώνα π.Χ.. Καταγόταν από τη Κω εξ ου και η επονομασία του. 

Στην αρχή ο Αρίστων υπήρξε μαθητής του Ζήνωνα του Κυτιέα και επειδή όπως λέγονταν δεν ήταν καλός και φρόνιμος μαθητής 

Ο Αρχύτας γεννήθηκε το 428 π.Χ. στον Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), ήταν γιος του Μνήσαρχου ή κατά τον Αριστόξενο του Εστιαίου...

Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τη διδασκαλία του Πρωταγόρα. Αργότερα γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του Σωκράτη, ήλθε στην Αθήνα 

Ο Αθηναίος αυτός φιλόσοφος θεωρούσε ως Αρχή του Κόσμου τον Νου, που ήταν η αρχική αιτία της κίνησης στην κοσμογονία του. 

Η Αρήτη έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. και υπήρξε φιλόσοφος της Κυρηναϊκής σχολής, κόρη και μαθήτρια του ιδρυτή της σχολής Αρίστιππου...

Στη βάση του στοχασμού του φιλόσοφου Αναξαγόρα βρίσκεται η άρνηση της γένεσης και της φθοράς, καθώς «...τίποτα δεν γίνεται ούτε χάνεται, 

Για τον βίο και τις δραστηριότητες του Αναξιμένoυς γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Ήταν γιος του Ευρύστρατου και πέθανε πιθανώς σε ηλικία 60 χρονών...

Παρόλο που έγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα υπάρχουν κάποιες υποδείξεις ότι δεν ήταν γιατρός αλλά ένας φιλόσοφος της επιστήμης...

Η δύναμη της προσωπικότητας του Αμεινία διαφαίνεται από το γεγονός ότι κατάφερε να απομακρύνει τον Παρμενίδη από την πολιτική,

Ο Αναξίμανδρος, σύμφωνα με τον Ψευδο-Πλούταρχο (Στρωματείς 2), εξήγησε την δημιουργία του κόσμου εκκινώντας από το άπειρο. 

Ως αριστοτελικός, ο Ανδρόνικος ενδιαφέρθηκε για το έργο του Σταγειρίτη, εκδίδοντας μάλιστα και σχολιάζοντας όσα συνέγραψε.

Τα νεανικά του χρόνια διασώζει ο Αθήναιος, προβάλλοντας ως πηγή τον Ποσειδώνιο το Ρόδιο. Ο Ποσειδώνιος τον αποκαλεί «Αθηνίων»

 Γεννήθηκε στην Τύρο της Φοινίκης και ήταν μαθητής του Ηρώδη του Αττικού, και διάδοχός του στην σχολή αυτή στην Αθήνα. 

Η Αιδεσία ήταν Ελληνίδα φιλόσοφος της Νεοπλατωνικής Σχολής, η οποία έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αιώνα. Ήταν συγγενής του Συριανού

Ο Αλβίνος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. στη Σμύρνη και υπήρξε μαθητής του Θέωνα του Σμυρναίου

Τα περισσότερα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από τη βιογραφία που έχει συντάξει ο Φιλόστρατος και δεν θεωρούνται απολύτως αληθή.

Ο Αντισθένης ήταν γιος του Αντισθένη, ενός Αθηναίου, ενώ η μητέρα του ήταν από την Θράκη. Πολέμησε στη Μάχη της Τανάγρας 

Από το έργο του, Περί της Ερυθράς Θάλασσας (δεν πρόκειται για τον μεταγενέστερο Περίπλου της Ερυθράς Θάλασσας του 2ου αιώνα μ.Χ.), 

Ο Αρίστιππος ο νεότερος υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος, εγγονός του Αρίστιππου του Κυρηναίου, γιος της κόρης του, Αρήτης. 

Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και κατόπιν εντολής του Φιλίππου, αναλαμβάνει το 343 π.Χ./42 τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Έγραψε έργα για τους θεούς και τα μαντεία και στα περί ηθικής έδινε μεγαλύτερη βάση απ' ότι ο δάσκαλός του ο Διογένης.