ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς ήταν Έλληνας αστρονόμος, μαθηματικός και φιλόσοφος του 1ου αι. π.Χ. από τηνΑλεξάνδρεια της Αιγύπτου

Ο Ευφραίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 4ου αιώνα π.Χ. από τον Ωρεό της Εύβοιας και για κάποιο χρόνο μέλος της Ακαδημίας,

Ο Αινείας, όπως και οι Συνέσιος, Νεμέσιος κ.ά., βρήκε στον Νεοπλατωνισμό το φιλοσοφικό σύστημα που συμφωνούσε καλύτερα με τη χριστιανική αποκάλυψη. 

Ο Φιλόδημος μετοίκησε στην Αθήνα όπου μαθήτευσε στην Επικούρεια Φιλοσοφική Σχολή την εποχή που ήταν σχολάρχης ο Ζήνων ο Σιδώνιος. 

Ο Αντίοχος ήταν μαθητής του Φίλωνα του Λαρισσαίου στην Αθήνα και διάδοχός του στη διεύθυνση της πλατωνικής Ακαδημίας (79-78 π.Χ.). 

Ο Ποσειδώνιος, γνωστός και με το προσωνύμιο «ο Αθλητής» ήταν γόνος μιας ελληνικής οικογένειας της Απαμείας, 

Ήταν μαθητής του Κλειτόμαχου τον οποίο και διαδέχτηκε ως πρόεδρος της Ακαδημίας του Πλάτωνα στην Αθήνα.

Ο Μάξιμος υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος που άκμασε περί το 180 μ.Χ.. Γεννήθηκε στην Τύρο και ήταν ένας από τουςΣοφιστές και Πλατωνικούς φιλοσόφους.

Ο Παναίτιος γεννήθηκε γύρω στα 185 π.Χ. Ο πατέρας του, ο Νικαγόρας, ήταν ιερέας της Αθηνάς στη Λίνδο, τόπο κατοικίας της οικογένειάς του.

Σημαντικά επίσης έργα του ήταν ο "Ιατρός", το "Περί βοηθημάτων", το οποίο και υποδιαιρείται σε "Περί κενουμένων βοηθημάτων"

Ο Ονήσανδρος συνέγραψε το έργο «Τακτικά» ή «Στρατηγικά», καθώς και υπομνήματα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα...

Ο Αρίστων ο Αλεξανδρινός φέρεται ως συγγραφέας των έργων: "Λογικά σχήματα" και "Εξήγησις των κατηγοριών".

Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του Γεμίνου. Δεν είναι καν βέβαιο ότι γεννήθηκε στη Ρόδο, αλλά αναφορές σε βουνά της Ρόδου...

Φέρεται να διηύθυνε φιλοσοφική σχολή της Αθήνας μαζί με τον επίσης φιλόσοφο Μνήσαρχο.

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και φέρεται να περάτωσε τις σπουδές του στη Πέργαμο απ΄ όπου και επέστρεψε στην πατρίδα του διδάσκοντας φιλοσοφία.

Από τα έργα του Αθηνοδώρου το γνωστότερο ήταν το «Περί σπουδής και παιδείας (παιδιάς;)», από το οποίο σώθηκαν αποσπάσματα.

Ήταν μαθητής των στωικών φιλοσόφων Διογένη του Βαβυλώνιου και του Αντίπατρου του Ταρσέα.

Ο Αέτιος από την Αντιόχεια της Συρίας υπήρξε φιλόσοφος περιπατητικός (δηλαδή οπαδός των θεωριών του Αριστοτέλη δοξογράφος 

Περισσότερο σ΄ αυτόν αποδίδεται, ως έργο του, το "Περί των ανελιττουσών* σφαιρών" και λιγότερο στον συνώνυμό του τον Αλεξανδρέα.

Έγραψε ένα έργο Περί ποιημάτων (ή Περί ποιητών), από το οποίο διασώθηκαν μερικά μόνον αποσπάσματα...

Είναι γνωστός κυρίως μέσω του έργου Βίος Φιλονίδου (Vita Philonidi) ο οποίος ανακαλύφθηκε ανάμεσα στους παπύρους του Ερκολάνο στη βίλα των παπύρων...

Βασική πηγή πληροφοριών γύρω από τη ζωή και το έργο του Πλωτίνου αποτελεί το έργο του μαθητή του Πορφύριου.

Το ερμηνευτικό έργο του πάνω στα πλατωνικά κείμενα είναι κυρίως επεξηγήσεις γλωσσικού και υφολογικού χαρακτήρα και είναι γνωστό από τον Πρόκλο...

Ο Χρύσιππος συνετέλεσε τόσο στη διάδοση, όσο και στη συστηματοποίηση της στωικής φιλοσοφίας, συμπληρώνοντας τα κενά που άφησαν ο Ζήνων και ο Κλεάνθης.

Σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, ο Σφαίρος έγραψε τα εξής: Περὶ κόσμου δύο, Περὶ στοιχείων, Περὶ σπέρματος Περὶ τύχης...

Ο Διογένης δημιούργησε μια μεγάλη επιγραφή στο κέντρο της Αγοράς των Οινόανδων, με περιεχόμενο την ανάπτυξη των βασικών θέσεων...

Ο Ηρόδοτος ο επιλεγόμενος Ταρσεύς ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιατρός από την Ταρσό, τον οποίο αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος 

Πολλά έργα του συγχέονται με έργα συνωνύμων του αρχαίων συγγραφέων και ιδιαίτερα με του Ηρακλείδη του Λέμβου.

 Όπως έχει αναφερθεί, ο Ζήνων ο Ταρσεύς αρνούταν την περί εκπυρώσεως θεωρία. Παρέμεινε άγνωστο το έτος γέννησης και θανάτου του.

Ο Ηρακλείδης ο Λέμβος έγραψε μεταξύ άλλων "Ιστορία" σε 37 βιβλία, "Λεμβετικόν λόγον", επιτομή των "Βίων" του Σατύρου 

Γεννήθηκε στην Μάλλο της Κιλικίας και έγινε φιλόσοφος. Ίδρυσε δική του σχολή στην Πέργαμο και αντιτάχτηκε ριζικά στην Αλεξανδρινή διδασκαλία

Οι πληροφορίες που διασώζονται για τον Πάνταινο είναι πενιχρές και αντιφατικές, τόσο για την καταγωγή του, όσο και για την φιλοσοφική του τοποθέτηση και παιδεία.

Δύο έργα του μόνο αναφέρονται με τον τίτλο τους. Το ένα λεγόταν Η ζωή του Επίκουρου. Έγραψε επίσης και τη Συλλογή Δογμάτων...

Ο Ηρακλείδης ο Λύκιος ήταν αρχαίος Έλληνας σοφιστής καταγόμενος από τη Λυκία και που άκμασε στην Αθήνα περί το τέλος του 2ου αιώνα (μ.Χ.).

Υποστήριξε τις φιλοσοφικές απόψεις του Πύρρωνα, αποτελώντας μέλος των λεγόμενων «πυρρώνειων» ή «σκεπτικών» φιλοσόφων.

Με παραγγελία του Κασσάνδρου, ο Ευήμερος ταξίδεψε στη νήσο Παγχαία του Περσικού Κόλπου. Στο έργο του Ιερή Αναγραφή περιγράφει τη ζωή των κατοίκων...

Μόλις ανέλαβε την Ακαδημία ο Αρκεσίλαος, ξεκίνησε την πάλη του κατά του δογματισμού. Πίστευε πως έπρεπε να συνεχίσει την πορεία του ιδρυτή της σχολής...

Αν και παγανιστής, έγινε δεκτός στη Σύγκλητο από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο το Β' το 355. Κατά την ανάληψη του θρόνου από τον Θεοδόσιο Α'

Οι περισσότερες πληροφορίες που έχουν διασωθεί για τη ζωή του Τίμωνος, είναι γνωστές από τον Διογένη τον Λαέρτιο.

Ο Κλεάνθης ήταν άνθρωπος μεγάλης σωματικής ρώμης (κάποιοι τον αποκαλούσαν «Δεύτερο Ηρακλέα») και εξαιρετικά πνευματώδης 

Αρνούνταν ότι ηδονή ήταν αποκλειστικά και μόνο η απουσία του πόνου επειδή εάν ίσχυε αυτό τότε ο θάνατος θα ήταν ηδονή. 

Ο Θεόδωρος στην εποχή του δεχόταν επιθέσεις για την αθεΐα του. Όπως λέει ο Λαέρτιος ήταν αντίθετος σε κάθε άποψη που ενσωμάτωνε σεβασμό στους Θεούς,

 Ο Επίκουρος άρχισε να έρχεται από νωρίς σε έντονη επαφή με τη φιλοσοφία του Ναυσιφάνη στο γειτονικό νησί Τέως.

Γεννήθηκε γύρω στο 345 π.Χ.. Ήταν μαθητής του Θεόφραστου της Ερέσου. Λόγω της ρητορικής του ικανότητας απόκτησε στην Αθήνα τόσο μεγάλη επιρροή...

Ανάμεσα στους μαθητές του συγκαταλέγονται ο Συριανός που τον διαδέχθηκε στη διεύθυνση της Ακαδημίας και ο Πρόκλος.

Ο Αριστόξενος μαθήτευσε αρχικά στον πατέρα του, Σπίνθαρο, ο οποίος ήταν μουσικός και μαθητής του Σωκράτη.

Από τους διαλεκτικούς, απέσπασε τον Παιώνειο από τον Αριστείδη, ενώ τον Δίφιλο τον Βοσποριανό του Ευφάντου και τον Μύρμηκα του Εξαινέτου,

Κατά τον Πύρρωνα, τίποτε δεν μπορεί να είναι καθαυτό (από μόνο του) ηθικά καλό ή κακό, ωραίο ή αισχρό, δίκαιο ή άδικο 

Ο Διογένης Λαέρτιος διασώζει διάφορες ιστορίες της ζωής του. Μία αναφέρει ότι τόσο πολύ τον συντάραξε η ζωή και τα δεινά του ζητιάνου βασιλιά, Τήλεφου

Κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα, έλαβε με τις φροντίδες του πατέρα της πολύ καλή εκπαίδευση και ταξίδεψε στην Αθήνα και στην Ιταλία. 

Τις περισσότερες πληροφορίες για βίο του Θεοφράστου αντλούμε από τον Διογένη, συγγραφέα των βίων των φιλοσόφων. 

Ο Ηρακλείδης, όπως και ο Πυθαγόρειος φιλόσοφος Έκφαντος, πίστευε πως η Γη περιστρέφεται από τη Δύση προς την Ανατολή, χωρίς να μετατοπίζεται.

Δίδασκε ότι σκοπός της ζωής είναι να ζούμε χωρίς κόπους και λύπες (θεωρία του ηδονισμού). Επειδή όμως αυτό είναι ανέφικτο, 

Υπήρξε μαθητής του Ευδουλίδη και αργότερα δάσκαλος του Βασιλέως της Μακεδονίας Αντιγόνου Γονατά

Ο Αριστόβουλος έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. και υπήρξε Ιουδαίος περιπατητικός φιλόσοφος, ιδρυτής της Ιουδαϊκής Αλεξανδρινής Σχολής. 

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του Μένιππου. Γεννήθηκε στα Γάδαρα στην Κοίλη Συρία. Οι πηγές συμφωνούν πως υπήρξε δούλος...

Ο Διογένης ο Λαέρτιος (3ος αιώνας μ.Χ.) ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργουΒίοι φιλοσόφων

Ο Ήριλλος διέφερε εντυπωσιακά από την διδασκαλία του Ζήνωνα και είχε την πεποίθηση πως η επιστήμη ήταν ο σκοπός της ζωής

Ήταν διάδοχος του Λύκωνα στη διεύθυνση του Λυκείου, καθώς επίσης και συγγραφέας έργων εξαίρετης καλλιλογίας όπως ο "Λύκων",

Ο Αρίστων ο Κώος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 3ου αιώνα π.Χ.. Καταγόταν από τη Κω εξ ου και η επονομασία του. 

Στην αρχή ο Αρίστων υπήρξε μαθητής του Ζήνωνα του Κυτιέα και επειδή όπως λέγονταν δεν ήταν καλός και φρόνιμος μαθητής 

Ο Δίων ήταν σύγχρονος του Πλουτάρχου, Τάκιτου και Πλίνιου. Με το όνομα του Δίωνα έχουν παραδοθεί 80 λόγοι, με περιεχόμενο ηθικοπολιτικό,

Ο Εύδοξος γεννήθηκε το 407 π.Χ. στην Κνίδο της Μικράς Ασίας, όπου και πέθανε το 335 π.Χ.. Σπούδασε στον Τάραντα και στην Ακαδημία του Πλάτωνος 

Θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. 

Πληροφορίες για τη ζωή του Πλάτωνα αντλούμε κυρίως από αρχαίες βιογραφίες. Σημαντικότερες θεωρούνται εκείνες του Απουλήιου

Ο Αρχύτας γεννήθηκε το 428 π.Χ. στον Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), ήταν γιος του Μνήσαρχου ή κατά τον Αριστόξενο του Εστιαίου...

Ο Λύσις ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας, που έζησε στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ.

Το 401 π.Χ. ο Ξενοφών καλείται από τον φίλο του Πρόξενο τον Βοιώτιο, που διέτριβε στις Σάρδεις, να συμμετάσχει στην εκστρατεία του Πέρση...

Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τη διδασκαλία του Πρωταγόρα. Αργότερα γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του Σωκράτη, ήλθε στην Αθήνα 

Ήταν μαθητής του μεγάλου φιλοσόφου, Σωκράτη, και ήταν παρών στο θάνατό του. Ίδρυσε την «Εριστική Σχολή»

Ο Δημόκριτος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης γύρω στα 460 π.Χ από οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής, δημοκρατικών όμως πεποιθήσεων.

Ο Θεόδωρος γεννήθηκε περίπου το 465 π.Χ στην Κυρήνη, μια ελληνική αποικία στην ανατολική πλευρά του κόλπου της Σύρτης στη σημερινή Λιβύη. 

Ήρθε στην Αθήνα ως πρεσβευτής από την Κέα και έγινε γνωστός ως ρήτορας και δάσκαλος. Όπως και ο Πρωταγόρας, 

Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί.

Ο Γοργίας ο Λεοντίνος, σημαντικός εκπρόσωπος της ρητορικής τέχνης και σύγχρονος του Πρωταγόρα και τουΣωκράτη,

Ο Αθηναίος αυτός φιλόσοφος θεωρούσε ως Αρχή του Κόσμου τον Νου, που ήταν η αρχική αιτία της κίνησης στην κοσμογονία του. 

Αναφέρεται πως ο Περικλής του ανέθεσε να γράψει τους νόμους για τους Θούριους, της αθηναϊκής αποικίας στην Κάτω Ιταλία...

Γεννήθηκε στον Ακράγαντα, δεύτερη, ως προς τον πλούτο και την δύναμη, πόλη της Σικελίας στην Κάτω Ιταλία. Αξίζει να αναφερθεί ότι είναι ο μόνος γηγενής πολίτης

Ο Ιωνικός καταγόταν από τις Σάρδεις της Λυδίας εξ ου και η προσωνυμία του, ήταν γιος επίσης διαπρεπούς ιατρού που το όνομά του δεν διασώθηκε.

Η Αρήτη έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. και υπήρξε φιλόσοφος της Κυρηναϊκής σχολής, κόρη και μαθήτρια του ιδρυτή της σχολής Αρίστιππου...

Σ΄αυτόν αποδίδονται πολλά συγγράμματα υπό τους τίτλους "Σωκράτους απολογία", "Νόμοι", "Ρητορική τέχνη

Ο Έκφαντος ήταν Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Σύμφωνα με μαρτυρία του Ιππολύτου καταγόταν από τις Συρακούσες και ήταν μαθητής του Ικέτα.

Το ιστορικό του έργο φέρεται υπό τον τίτλο "Ιστορικά υπομνήματα", "Καθολικά της Ιστορίας", "Διεξοδικά της Ιστορίας"

Ο Ναυσιφάνης ήταν Έλληνας φιλόσοφος και ρήτορας του 4ου αιώνα π.Χ., μαθητής του Πύρρωνος.

Ήταν γιος του Μετάλλου και μαθητής του Ευκλείδη του Μεγαρικού τον οποίον και διαδέχθηκε στη διεύθυνση της Μεγαρικής σχολής.

Ο Ερμίας ο Αταρνεύς ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 4ου π.Χ. αιώνα και οπαδός της πλατωνικής θεωρίας. Ξεκίνησε ως ευνούχος δούλος 

Από τα έργα του Χαμαιλέοντος διασώθηκαν ελάχιστα αποσπάσματα. Συγκεντρώθηκαν και δημοσιεύθηκαν το 1856 στο Βερολίνο από τον Γερμανό φιλόλογοΕρνέστο Κέπκε

Ο Επίκτητος αναφέρεται ως παιδί δούλων και φέρεται ότι γεννήθηκε στην Ιεράπολη της Φρυγίας (Izmit, σημερινή Τουρκία),

Σε μικρή ηλικία ήταν αρχηγός στη χορωδία και αργότερα, ως γυναίκα, η θρησκευτική της συμπεριφορά ήταν υποδειγματική.

Στη βάση του στοχασμού του φιλόσοφου Αναξαγόρα βρίσκεται η άρνηση της γένεσης και της φθοράς, καθώς «...τίποτα δεν γίνεται ούτε χάνεται, 

Η Ιστορία τον θυμάται για την κριτική που άσκησε στον θρησκευτικό ανθρωπομορφισμό, για την ώθηση που έδωσε με τη σκέψη του στο μονοθεϊσμό...

Το αντικείμενο ενασχόλησης του Πυθαγόρα ήταν η καθοδήγηση μιας «εταιρείας». Αυτή η εταιρεία ήταν μία μυστική, θρησκευτική κίνηση, που είχε αναπτύξει...

Για τον βίο και τις δραστηριότητες του Αναξιμένoυς γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Ήταν γιος του Ευρύστρατου και πέθανε πιθανώς σε ηλικία 60 χρονών...

Τον Ιππόδαμο αναφέρουν στα έργα τους οι Αριστοτέλης, Στοβαίος, Στράβων, Ησύχιος, Φώτιος και Θεανώ. Οι Φώτιος και ο Ησύχιος

Το λεξικό Σούδα και ο Διογένης ο Λαέρτιος των αναφέρουν ως συγγραφέα τριών διαλόγων, της Εβδόμης, του Φρύνιχου και του Πίνακα.

Παρόλο που έγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα υπάρχουν κάποιες υποδείξεις ότι δεν ήταν γιατρός αλλά ένας φιλόσοφος της επιστήμης...

Από μικρή ηλικία μετανάστευσε στις Συρακούσες ενώ έζησε και στην Σικελία. Ελάχιστα έργα του έχουν διασωθεί , όχι ολόκληρα, 

O Ιππίας ο Ηλείος ήταν σοφιστής των χρόνων του Σωκράτη, σύγχρονος του Πρωταγόρα (5ος π.Χ. αι.). Δίδαξε στην Αθήνα. 

Ο Ερμογένης ήταν γιος του Ιππόνικου, αδελφός του εύπορου Καλλία, και κάτοικος του δήμου Αλωπεκής, όπως και ο Σωκράτης. 

Η ύλη κατά τον Λεύκιππο και το Δημόκριτο, αποτελείται από μικροσκοπικά, αόρατα, αιώνια, άφθαρτα, αμετάβλητα, αδιαίρετα σωμάτια...

Η διδασκαλία του διέφερε των άλλων Πυθαγορείων ως προς τούτο: ότι παραδεχόταν ως αρχή του κόσμου την ύλη (πυρ) και όχι την άϋλη μορφή

Η δύναμη της προσωπικότητας του Αμεινία διαφαίνεται από το γεγονός ότι κατάφερε να απομακρύνει τον Παρμενίδη από την πολιτική,

Ο Κρατύλος ήταν αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος του ύστερου 5ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για το πορτραίτο του στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο

Kανείς άλλος συγγραφέας, προγενέστερος ή σύγχρονος του Πλάτωνος, δεν μνημονεύει τον Τίμαιο τον Λοκρό. 

Συνέγραψε το "Εγχειρίδιον Αρμονικής", στο οποίο υποστήριξε ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ αριθμών και μουσικών φθόγγων...

Ο Αναξίμανδρος, σύμφωνα με τον Ψευδο-Πλούταρχο (Στρωματείς 2), εξήγησε την δημιουργία του κόσμου εκκινώντας από το άπειρο. 

Ο Θαλής προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της επιστήμης και να εξηγήσει φυσικά φαινόμενα όπως λ.χ την Έκλειψη Ηλίου, 

Απέκτησε μόρφωση εξειδικευμένη κι εκλεκτή από μεγάλους δασκάλους της εποχής του και μελέτησε τα γραπτά διάφορων γεωγράφων και φιλοσόφων

Ως αριστοτελικός, ο Ανδρόνικος ενδιαφέρθηκε για το έργο του Σταγειρίτη, εκδίδοντας μάλιστα και σχολιάζοντας όσα συνέγραψε.

Για την ερμηνεία της τάξεως του Κόσμου, λαμβάνει ως βάση το ισόπλευρο τρίγωνο, το οποίο θεωρεί ως το τελειότερο γεωμετρικό σχήμα.

Η Θεανώ ήταν κόρη του ιατρού Βροντίνου. Υπήρξε αρχικά μαθήτρια και στη συνέχεια σύζυγός του κατά 30 χρόνια μεγαλύτερού της Πυθαγόρα. 

Ο Σιμπλίκιος ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 6ου αιώνα, μέλος της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα και σημαντικότατος σχολιαστής έργων του Αριστοτέλη.

Οι σύγχρονοί του συγγραφείς δεν τον αναφέρουν, αλλά οι μεταγενέστεροι τον ονομάζουν «Θέων ο Πλατωνικός φιλόσοφος»

Πρόκλος ἐγὼ γενόμην Λύκιος γένος, ὃν Συριανὸς ἐνθάδ' ἀμοιβὸν ἐῆς θρέψε διδασκαλίης. Ξυνὸς δ' ἀμφοτέρων ὅδε σώματα δέξατο τύμβος· αἴθε δὲ καὶ ψυχὰς χῶρος ἕεις λελάχοι.

Τα νεανικά του χρόνια διασώζει ο Αθήναιος, προβάλλοντας ως πηγή τον Ποσειδώνιο το Ρόδιο. Ο Ποσειδώνιος τον αποκαλεί «Αθηνίων»

Ο Ηρόδοτος αυτός φιλόσοφος, φέρεται ως μαθητής του φιλοσόφου Επίκουρου στον οποίο και αφιερώνει την "Επιτομή της Φυσικής" του.

 Γεννήθηκε στην Τύρο της Φοινίκης και ήταν μαθητής του Ηρώδη του Αττικού, και διάδοχός του στην σχολή αυτή στην Αθήνα. 

Η Αιδεσία ήταν Ελληνίδα φιλόσοφος της Νεοπλατωνικής Σχολής, η οποία έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αιώνα. Ήταν συγγενής του Συριανού

Ο Αλβίνος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. στη Σμύρνη και υπήρξε μαθητής του Θέωνα του Σμυρναίου

Στο σύγραμμά του «Περί φύσεως ή περί όντος» ο Μέλισσος αναπτύσσει τη θεωρία του Ξενοφάνη, την οποία τελειοποίησε και ο Παρμενίδης. 

Ο Ηράκλειτος είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». 

Τα περισσότερα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από τη βιογραφία που έχει συντάξει ο Φιλόστρατος και δεν θεωρούνται απολύτως αληθή.

Ο Πρίσκος είχε ασχοληθεί κυρίως με ηθικά και ερμηνευτικά προβλήματα της φιλοσοφίας και είχει εκτιμηθεί ιδιαίτερα για τη σοφία και το ήθος του.

Έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Πτολεμαίου Α΄ και κύριο έργο του ήταν τα «Αιγυπτιακά ή Ιστορία της Αιγύπτου», 

Ο Ζήνων αφιέρωσε όλη την ενέργειά του για να επεξηγήσει και να εξελίξει το φιλοσοφικό σύστημα του Παρμενίδη. ΟΠλάτωνας αναφέρει πως ο Ζήνων ήταν...

Ο Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός ήταν αρχαίος Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος τον οποίον ο Κικέρων αποκαλούσε "Δεύτερο Επίκουρο". 

Ο Αντισθένης ήταν γιος του Αντισθένη, ενός Αθηναίου, ενώ η μητέρα του ήταν από την Θράκη. Πολέμησε στη Μάχη της Τανάγρας 

Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. 

Από το έργο του, Περί της Ερυθράς Θάλασσας (δεν πρόκειται για τον μεταγενέστερο Περίπλου της Ερυθράς Θάλασσας του 2ου αιώνα μ.Χ.), 

Η Διοτίμα (δηλ. αυτή που τιμά τον Δία) ήταν ιέρεια από την αρχαία Μαντίνεια της Αρκαδίας, αναφέρεται στο πλατωνικό«Συμπόσιο»

Ο Ελλοπίων από την Πεπάρηθο ήταν αρχαίος Έλληνας Σωκρατικός φιλόσοφος. Τον αναφέρει μόνο ο Πλούταρχος

Το ιστορικό πρόσωπο με το όνομα Εχεκλής ήταν αρχαίος κυνικός φιλόσοφος από την Έφεσο. Υπήρξε μαθητής του Κλεομένους

Ο Πορφύριος τον θεωρεί πλατωνικό, αναφέρει όμως ότι είχε μυηθεί και στον μυστικισμό των Πυθαγορείων. 

Δεν υπάρχουν ωστόσο ακριβείς πληροφορίες σχετικά με το τέλος του Κινέα, φαίνεται όμως πως πέθανε κατά την διάρκεια της εκστρατείας κατά της Σικελίας.

Ο Μάναιχμος, σύμφωνα με τη Σούδα, ήταν πλατωνικός φιλόσοφος από την Αλωπεκόννησο της Θράκης

Καταγόταν από το Μεταπόντιο και φέρεται να είναι ο συγγραφέας του έργου "Περί αρετής" του οποίου μερικά αποσπάσματα αναφέρει ο Στοβαίος.

Ο Μύσωνας ο Χηνεύς (αρχ.: Μύσων ὁ Χηνεύς) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, γεννημένος στις Χηνές της Οίτης. 

Ο Μαρίνος ο Νεαπολίτης ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, μαθητής του Πρόκλου, τον οποίο διαδέχθηκε το 485 ως διευθυντής της Νέας Ακαδημίας

Σύμφωνα με την Σούδα έγραψε ένα έργο για τους μαθητές και διαδόχους του Αριστοτέλη (Περὶ τῶν Ἀριστοτέλους μαθητῶν).

Ο Ξενόφιλος ο φιλόσοφος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος που ανήκε στους Πυθαγορείους και παράλληλα μουσικός.

Ο Οινόμαος ο Γαδαρηνός ήταν κυνικός φιλόσοφος των ρωμαϊκών χρόνων, που έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού 

Ο Πραξιφάνης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Περιπατητικής Σχολής. Ήταν γεννημένος στη Μυτιλήνη, αλλά έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στη Ρόδο.

Ο Σιμμίας ήταν μαθητής του Σωκράτη και φίλος του Κέβη. Αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Ξενοφώντα, στον κύκλο του Σωκράτη.

Ο Τηλαύγης ή Τελαύγης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, καταγόμενος από τη Σάμο. Ήταν γιος του μεγάλου Πυθαγόρα και της Θεανούς .

Ο Φαίδρος ο λεγόμενος Μυρρινούσιος υπήρξε μαθητής του Σωκράτη στην αρχαία Αθήνα που έμεινε όμως περισσότερο γνωστός από τους Πλατωνικούς φιλοσοφικούς διαλόγους.

Ο Φερεκύδης, υιός του Βάβυος, ήταν θεογονιστής ποιητής και φιλόσοφος από τη νήσο Σύρο. Ανέπτυξε τη δική του κοσμολογική θεωρία που επηρεάστηκε από τις ορφικές ιδέες, 

Ο Χαιρήμων ήταν διδάσκαλος του Διονυσίου του Αλεξανδρέως και πoλύ πιθανόν και γενικός αρχειοφύλακας της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Η Αθήνα πολιορκήθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί το 262 ή το 261 π.Χ. Ο Χρεμωνίδης και ο αδελφός του, Γλαύκων...

Ο Ευβουλίδης ο οποίος συγκαταλέγεται στους διαδόχους του Ευκλείδη, άσκησε έντονη κριτική κατά της θεωρίας περί κατηγοριών του Αριστοτέλη

Άκμασε το διάστημα 200 - 130 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια εξ ου και η προσωνυμία του. Υπήρξε μαθητής του Ευφράνορος

Ο Αρίστιππος ο νεότερος υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος, εγγονός του Αρίστιππου του Κυρηναίου, γιος της κόρης του, Αρήτης. 

Ο Επιμενίδης έγινε αφορμή και για ένα γνωστό παράδοξο στη Λογική. Σε ένα ποίημά του είχε γράψει: Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται (οι Κρήτες είναι πάντα ψεύτες)

ο όνομά του μνημονεύεται από τον Πλάτωνα (στην Απολογία Σωκράτους και στον Φαίδωνα) και από τον Ξενοφώνταστα Απομνημονεύματα του

Ο Δικαίαρχος ήταν Έλληνας φιλόσοφος, χαρτογράφος, γεωγράφος, μαθηματικός και συγγραφέας. Ο Δικαίαρχος ήταν μαθητής στο Λύκειον του Αριστοτέλους.

Ο Εχεκρατίδης ήταν περιπατητικός φιλόσοφος που αναφέρεται μεταξύ τω άλλων από τον Αριστοτέλη.

Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και κατόπιν εντολής του Φιλίππου, αναλαμβάνει το 343 π.Χ./42 τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μυήθηκε από μικρή στη διδασκαλία και τη φιλοσοφία του πατέρα της και μάλιστα λέγεται ότι εκείνος, προτού πεθάνει, της εμπιστεύτηκε τα γραπτά του, 

Ήταν ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Αιδέσιου (ιδρυτή της νεοπλατωνικής σχολής της Περγάμου)

Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης ήταν αρχαίος Έλληνας φυσικός και φιλόσοφος από την Απολλωνία της βόρειας Κρήτης, μαθητής του Αναξιμένους...

Ο Μητρόδωρος ο Χίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ιατρός και μαθηματικός που έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.

Ονομάστηκε Εμπειρικός γιατί ακολουθούσε την εμπειρική (αντίθετη προς τη δογματική ή θεωρητική) ιατρική σχολή,

Γεννήθηκε στον Τάραντα της Ιταλίας στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. Ανήκε στον κύκλο του φιλοσόφου Αρχύτα και συνδεόταν με τον Πλάτωνα.

Ο Λακύδης ήταν ασθενικός, ενώ η φιλοπονία του τον έκανε αγαπητό, όχι μόνο στους μαθητές του, (μεταξύ των οποίων ήταν: ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος,

Έγραψε έργα για τους θεούς και τα μαντεία και στα περί ηθικής έδινε μεγαλύτερη βάση απ' ότι ο δάσκαλός του ο Διογένης.

Ο Αρχέδηµος ο Ταρσεύς ήταν στωικός φιλόσοφος καταγόμενος από την Ταρσό της Κιλικίας. Έδρασε στα μέσα τού πρώτου μισού τού 2ου αιώνα Π.Κ.Χ.

Μαθητής του ήταν ο Κικέρων οποίος στο έργο του «Περί φύσεως των Θεών» χρησιμοποίησε αντίστοιχο θεολογικό σύγγραμα του δασκάλου του Φαίδρου

Ο Διοκλής ο Μάγνης καταγόμενος από τη Μαγνησία, εξ ου και το προσωνύμιο, φέρεται να ήταν από τους πρώτους που συνέγραψε βιογραφίες αρχαίων φιλοσόφων...