Γιατροί Έλληνες - Δωδεκανησιακή Ένωση Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας

 
 

Free Hit Counter


Επισκέψεις

 
 
   
     
     
     

Newsletter

Γιατροί Έλληνες

ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » Γιατροί Έλληνες

 Πιστεύεται ότι είχε γράψει βιβλίο για την επιληψία , αλλά δεν διασώθηκε.. Ο Ηροδίων αναφέρει ότι ο Απολλώνιος έγραψε συνολικά 21 βιβλία. Ένα από αυτά μιλούσε για τις αρνητικές συνέπειες ου οινοπνεύματος και την αλλαγή της φωνής που παράγεται από τη μέθη. Κάποιο άλλο βιβλίο μιλούσε για γενική θεραπεία.

 Η σύγχρονη κληρονομιά

 Κείμενα του Απολλώνιου χρησιμοποιούνται σήμερα από σπουδαστές της ιατρικής. Ο Δήμος Λάρνακας έχει δώσει το όνομά του σε δρόμο, και πιο πρόσφατα, αφιέρωσε ένα άγαλμα σε κεντρική πλατεία της πόλης. Τα χειροποίητα ζωγραφισμένα σχέδια του Απολλώνιου από τα βιβλία του στις αρθρώσεις έχουν εκτεθεί σε διάφορες ιατρικές και ιστορικές εκθέσεις. Η Λαυρεντιανή βιβλιοθήκη της Φλωρεντίας, όπου φυλάσσεται το αρχικό χειρόγραφο έχει συμφωνήσει να επιτρέπει την απομάκρυνση του χειρόγραφου για εκθέσεις , μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις.


 

Αρεταίος ο Καππαδόκης

 Ο Αρεταίος ο Καππαδόκης (στο πολυτονικό: Ἀρεταῖος), υπήρξε ένας από τους διασημότερους Έλληνες ιατρούς για τη ζωή του οποίου πολύ λίγα είναι γνωστά. Είναι αβέβαιη η ηλικία του και ο τόπος γέννησης του, είναι πιθανό πώς άσκησε την ιατρική κατά τον 1ο αι. ΚΕ, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα ή του Βεσπασιανού, στην αρχαία Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Αποκαλείτο γενικά "Καππαδόκης" (Καππάδοξ).

 Διαγνωστική μέθοδος

 Εις τα βιβλία του ο Αρεταίος επιδεικνύει σημαντική ακρίβεια στη λεπτομερή παράθεση των συμπτωμάτων και παρότι Ιπποκρατικός δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί στον Ιπποκράτη σε ζητήματα διάγνωσης ή θεραπείας, όταν τα θεωρούσε επιβλαβή. Έδινε ιδιαίτερη σημασία στη ζωτικότητα του οργανισμού στη φύση. Για τη κλινική του πείρα και την εκτεταμένη περιγραφή των νόσων που πραγματεύτηκε κατατάσσεται αμέσως μετά τον Ιπποκράτη στην ιστορία της Ιατρικής.

 Γενικά θεωρείται ότι συγκεταλέγεται ανάμεσα στους λίγους ιατρούς από την εποχή του Ιπποκράτη, που δεν προσκολλήθηκαν σε προκαταλήψεις αλλά χρησιμοποίησαν την άμεση εμπειρία στην διαγνωστική τους μέθοδο. Ο Αρεταίος κατατάσσεται από ορισμένους συγγραφείς στους Πνευματικούς ή Πνευματιστές καθώς διατήρησε τις δοξασίες της συγκεκριμένης σχολής. Ωστόσο, άλλοι συστηματικοί συγγραφείς θεωρούν ότι η θέση του βρίσκεται στηνΕκλεκτική σχολή. Ορισμένες από τις νόσους τις οποίες πραγματεύεται στα συγγράμματά του είναι η επιληψία, οτέτανος, η πλευρίτις, διάφορα έλκη, η πνευμονία, η συγκοπή, η χολέρα, το άσθμα, ο ίκτερος, και η αρθρίτιδα, ενώ θεωρείται από τους πρώτους που περιέγραψαν τον διαβήτη και την κοιλιοκάκη.

 Έργο

 Το έργο του Αρεταίου συνοψίζεται σε οκτώ βιβλία στην ιωνική διάλεκτο:

 Περί αιτίων και σημείων οξέων παθών, Α΄και Β΄ Βιβλίον

Περί αιτίων και σημείων χρονίων παθών, Α΄και Β΄ Βιβλίον

Οξέων νούσων θεραπευτικόν, Α΄και Β΄ Βιβλίον

Χρονίων νούσων θεραπευτικόν, Α΄και Β΄ Βιβλίον

Εμφάνιση ανά:||
  •  

    Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης

    Παρόλο που έγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα υπάρχουν κάποιες υποδείξεις ότι δεν ήταν γιατρός αλλά ένας φιλόσοφος της επιστήμης...

    5ος π.Χ αιώνας
  •  

    Ηρόδοτος (ιατρός)

    Σημαντικά επίσης έργα του ήταν ο "Ιατρός", το "Περί βοηθημάτων", το οποίο και υποδιαιρείται σε "Περί κενουμένων βοηθημάτων"

    1ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ηρόδοτος ο Ταρσεύς

    Ο Ηρόδοτος ο επιλεγόμενος Ταρσεύς ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιατρός από την Ταρσό, τον οποίο αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος 

    2ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ιωνικός ο Λυδός

    Ο Ιωνικός καταγόταν από τις Σάρδεις της Λυδίας εξ ου και η προσωνυμία του, ήταν γιος επίσης διαπρεπούς ιατρού που το όνομά του δεν διασώθηκε.

    4ο αιώνα (μ.Χ.)
  •  

    Μητρόδωρος ο Χίος

    Ο Μητρόδωρος ο Χίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ιατρός και μαθηματικός που έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.

    έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. με αρχές του 4ου αιώνα π.Χ..
  •  

    Σέξτος ο Εμπειρικός

    Ονομάστηκε Εμπειρικός γιατί ακολουθούσε την εμπειρική (αντίθετη προς τη δογματική ή θεωρητική) ιατρική σχολή,

    β΄μισό 2ου - αρχές 3ου αι.μ. Χ.