Σιμπλίκιος

Ο Σιμπλίκιος ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 6ου αιώνα, μέλος της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα και σημαντικότατος σχολιαστής έργων του Αριστοτέλη. Προερχόμενος από την Κιλικία, σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και στη Αθήνα κοντά στον Αμμώνιο του Ερμείου και τον Δαμάσκιο. Όταν ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστινιανός το 529, απαγόρεψε σε όσους δασκάλους της επικράτειας του δεν είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό «την ανοσίαν Ελλήνων μανίαν διδάσκεσθαι» ο Σιμπλίκιος, πιστός στις αρχές και τις ιδέες του, έμεινε ως το 532 σε αξιοπρεπή απομόνωση ασχολούμενος κυρίως με τη σύνταξη ενός ερμηνευτικού υπομνήματος στο Εγχειρίδιον του Επικτήτου. Το 532 ακολούθησε έξι από τους συνεργάτες του ακαδημαϊκούς στο ταξίδι του τους στην Περσία, ελπίζοντας, όπως και εκείνοι ότι εκεί θα βρισκόταν φιλόξενη στέγη για την ελληνική φιλοσοφία, αλλά ήδη τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στην Αθήνα μαζί τους με γενική την απογοήτευση, την οποία μετρίαζε κάποια εγγύηση προσωπικής ασφάλειας, με τη μεσολάβηση του Πέρση μονάρχη Χοσρόη Α΄ στον Ιουστινιανό.

Ο Σιμπλίκιος, εκτός από το «Εγχειρίδιον» του Επικτήτου, συνέγραψε υπομνήματα στα «Στοιχεία» του Ευκλείδη, καθώς και στα έργα του Αριστοτέλη «Φυσικά»,«Κατηγορίες», «Περί ψυχής» και «Περί ουρανού», όπου επιχειρείται η εναρμόνιση των διδασκαλιών του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη στα κύρια σημεία τους. Μέσα από τα έργα του διασώθηκε ένα μεγάλο πλήθος αποσπασμάτων των Φυσικών ή «Προσωκρατικών» Φιλοσόφων.