Ιάκωβος Δραγάτσης

Ο Ιάκωβος Δραγάτσης (Πειραιάς, 1853 - Αθήνα, 1935), ήταν Έλληνας φιλόλογος του 19ου και 20ού αιώνα.

Βιογραφία

Ο Ιάκωβος Δραγάτσης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1853. Οι γονείς του ήταν από την Σίφνο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ τηςφιλοσοφίας το 1878 όπου και διορίστηκε αρχικά ως καθηγητής στο Γυμνάσιο της Κορίνθου. Τον επόμενο χρόνο μετατέθη στο Γυμνάσιο του Πειραιά όπου και παρέμεινε επί 25 χρόνια αναλαμβάνοντας Γυμνασιάρχης, έχοντας παράλληλα και την εποπτεία των αρχαιοτήτων και του πρώτου μουσείου του Πειραιά.

Το 1903 αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία και ίδρυσε δικό του Λύκειο, το περίφημο "Δραγάτσειον Εκπαιδευτικόν Ίδρυμα" το οποίο και διεύθυνε, ώσπου το1910 το μετέφερε στην Αθήνα.

Ο Ιάκωβος Δραγάτσης διετέλεσε Γραμματέας και Σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, και Έφορος των αρχαιοτήτων του Πειραιά, ήταν τακτικός εταίρος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Βερολίνου, ομοίως της Ρώμης και είχε τιμηθεί ιππότης της δημόσιας εκπαίδευσης της Γαλλικής Ακαδημίας. Υπήρξε συνεργάτης των πρώτων ελληνικών εγκυκλοπαιδειών. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1935.

Αρχαιολογικό έργο

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αρχαιολογία και ειδικά με την έρευνα και διάσωση των αρχαίων μνημείων του Πειραιά. Το αρχαιολογικό του έργο στον Πειραιά ήταν πλούσιο. Διεξήγαγε μεγάλες ανασκαφές στο "ιερό των Διονυσιαστών", στους νεωσοίκους, στο Σηράγγιο κ.α.
Σημαντικές ήταν και οι αρχαιολογικές του έρευνες στην Σίφνο.

Συγγραφικό έργο

Σπουδαία συγγράμματά του είναι:

• "Το Θεμιστόκλειον",
• "Το Σηράγγιον",
• "Ο εν Χαλανδείω θολωτός τάφος",
• "Τα θέατρα του Πειραιώς",
• "Ο Κωφός λιμήν",
• "Αθηνά η προς Βαρβακείω",
• "Αίγινα",
• "Πόρος",
• "Φανερωμένη",
• "Ευριπίδου Εκάβη",
• "Ρωμαϊκή Γραμματολογία",
• "Ρωμαϊκή Ιστορία",
• "Πειραιεύς",
• "Ιεροσόλυμα",
• "Το Ετεροσκελές της εκπαιδεύσεως",
• "Ασκήσεις εις το τυπικόν και συντακτικόν της Αττικής διαλέκτου", κ.ά. τα οποία και δημοσιεύτηκαν στην "Αρχαιολογική Εφημερίδα", στα Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας, καθώς και στο Αρχαιολογικό Δελτίο σε αυτοτελείς τόμους.

Πηγές

• "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Θ΄, σελ.528.
• Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, επιμ. (1937). Εν Αθήναις: Αρχαιολογική Εταιρεία. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2010.