Ανά κατά μέρος 2ο

                               ΛΑΚΩΝΙΚΑ: ΑΝΑ—ΚΑΤΑ

                                                 'Αρθρο 120 :Ακροτελεύτια διάταξη τού Συντάγματος         

«H τήρηση τού  Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει». 

Ώρα για επανεκτίμηση αρχών και  αξιών στον  τόπο μας.             

                                            Α

    Γεννήθηκα στην  Ελλάδα, την χώρα π’ όρισε την Ζωή, την Αρετή, την Γνώση να ’ναι ένα. Γεννήθηκα στην χώρα που σμίλεψε, όμοια με τα γλυπτά τού Παρθενώνα, τη δύναμη τού λόγου, τού μέτρου, τής σοφίας.

    Γεννήθηκα στην χώρα των λογίων, των  στοχαστών, των μεγαλοφυών.  Στη χώρα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, των Ιδεών του Πλάτωνα και τού Αριστοτέλη, στη χώρα που μίλησε  με την σιωπή τού μέσα κι έξω μας απείρου,  στη χώρα της  φιλίας των Ολυμπιακών αγώνων,  στη χώρα που ζυμώθηκε με το κάθε τι τού Νού  και δήλωσε «Τίποτα πιο υψηλό στη ζωή από το να μιλάς για την αρετή»,  και χάραξε της ζωής τα πεπρωμένα  που ’γιναν ξόμπλι των λαών της γης.

  Ναι,  αυτή είν’ η πατρίδα μου, μ’ αυτήν ενσωματώθηκα, παιδί  της είμαι και την ευγνωμονώ!.    

Μα πέσαμε  σε θολά ενδιαφέροντα και σ’ αδέξια χέρια που, χωρίς κώδικα αρχών, μάς  εξόκειλαν στην ξέρα, στην  φτώχεια, στην ανυποληψία, στον ευτελισμό, στην μετανάστευση, στην παγκόσμια  τη χλεύη.

Όλα μου, μέσα μου, στεναγμός αδιέξοδος. Το γένος  το ελληνικό πληγιασμένο  μες στης ντροπής την ανυποληψία, μες τής διαφθοράς την λάσπη ζει, σήμερα, τον δικό του  Γολγοθά!

Μ’  αυτό  το κράτος  και  μ’ αυτήν την τοπική Διοίκηση στον ξεφτισμένο τους ιστό, με λίγες πάντοτε εξαιρέσεις, αρνούμαι να μοιράζομαι τους  ίδιους κώδικες Αρχών.

****

Σε αυστηρά προσωπικό πλαίσιο, χωρίς να προσωποποιούμε κανένα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των  καταγγελιών μας, ότι, δηλαδή, η τοπική Διοίκηση, τού σήμερα και του πρόσφατου χθες,  στην αδιαφορία της, επί 5 χρόνια, για μια απάντηση, έχει  και είχε αποβεί αποδιοργανωτικό όχημα ευτελισμού των νόμων, της αξιοπρέπειας, της σοβαρότητας.

 Δεν είδα, πουθενά, την αυστηρή ανάγκη να ενώνει το ήθος με τη σκέψη! Δεν είδα τις αρχές και τις αξίες να βλαστάνουν στον τόπο που γεννήθηκαν. Δεν  βρήκα τίποτα άλλο, παρά μόνο την  εξοικείωση μας με το φτηνό, το ποταπό, το τιποτένιο. Το ήθος.  το κύριο γνώρισμα τής ευγενικής ψυχής το… εκτέλεσαν.

 Δεν φταις εσύ, λαέ,  οι ένοχοι ταγοί φταίνε.  που, στην φιλαρχία τους και την άσχετη νομή τους, παρίες της Ευρώπης μάς κατάντησαν .

Ναι, τής  Ρόδου είμαι πολίτης, εδώ  και τρεις χιλιάδες χρόνια. Τό ’δα γραμμένο εγχάρακτο, σ’ επιγραφή*. Τού κάκου, όμως, σήμερα, ψάχνει ολόκληρο χωριό σε βάθρο να την στήσει.

 Οι τοπικοί άρχοντες,  σιωπούν, αποστέργουν μιαν απάντηση στον πολίτη. Αλλά την αξιοπρέπεια για να την τιμήσεις, πρέπει να την έχεις.

 Θυμήθηκα τον… Λόρκα να  φωνάζει: Οι τέτοιες συμπεριφορές, είναι φτύμα στην κοινωνία, στην πολιτεία, στους νόμους, στον πολίτη.

 Κατά τα άλλα συνεδριάζει, σήμερα, 25-8-2015, με κεφαλαία Επιτροπή Ποιότητας Ζωής Δήμου Ρόδου! Δεν κατάλαβα το όραμα αυτής τής ατυχούς ορολογικής σύλληψης. Η χειροπιαστή πραγματικότητα γύρω διαψεύδει, δεν επαληθεύει την σημασία των «μεγαλόσχημων» τους λέξεων. Τούτο πια συνιστά χάσμα ανάμεσα στο πρέπει και στο …είναι τού σήμερα!

 Οι λέξεις είναι απλά σύμβολα, δεν αγγίζουν ποτέ το πεδίο της αλήθειας

 Εδώ, θυμάσαι τον… Θουκυδίδη ( Βιβλ.Γ.15) 

 Έξι χρόνια, με  11 αναφορές, όπως θα δειχτεί, περιμένει ο πολίτης την απάντηση ποιότητας τού  μικρού μας δήμου.

Και περιμένουμε εμβριθείς εγκεφάλους  να ’ρθουν,  να  μάς γίνουν άξονες ελπίδων και αισιοδοξίας στον τόπο μας.

Οι ανελλήνιστοι, οι αφιλοσόφητοι, οι ανιστόρητοι,  οι δικολάβοι των αξιών «ανεπαισθήτως μάς έκλεισαν από τον κόσμο… έξω» (Καβάφης) 

***

Στην ζωή,  σού αρκεί και μόνο η Αξιοπρέπειά σου. Αυτή μένει η ταυτότητά σου, το  διαβατήριό σου στην κοινωνία. Χαμένη την αξιοπρέπειά σου, την ταυτότητά σου,  μην την αναζητάς. Τού κάκου   θα την… αναζητάς, δεν… βγάζεις άλλη!

  Η κάθε πίστη και ιδεολογία ούτε προσβάλλει ούτε ευτελίζει ούτε  απειλεί…τον πολίτη. Πίστη και ιδεολογία, δεν φταίνε. Φταίνε τα φθαρμένα άτομα που τις ντύθηκαν και τις διαχειρίστηκαν.( Στωικοί φιλόσοφοι)

   Είναι ωραίο να γνωρίζουν μερικοί  διοικούντες  πως  η νομιμότητα,  ο σεβασμός,  η δικαιοσύνη, η ισότητα είναι αξίες μη αναστρέψιμες, και αυτές συνιστούν το  κατά κεφαλήν εισόδημα τού καθενός  πολίτη.

Κι αν θέλουν μερικοί νεοφώτιστοι, νεόκοποι, νεοσσοί πολιτικοί, των τοπικών πραγμάτων, στην κατ’ επίφαση λογιοσύνη τους, να μας μιλάνε για  αξίες, αν αποκτήσουν καλλιέργεια,  θα μάθουν τι μπορεί και τι ζητά  στη ζωή το ήθος .

 Οι πολίτες, στο διοικητικό το  γίγνεσθαι, δεν είναι σκύβαλα, δεν είναι σκουπίδια, είναι η πρώτη αξία της δημοκρατίας και δεν μπορούμε ούτε να τούς προσβάλλουμε ούτε να τούς αγνοούμε ούτε να τους παραπέμπουμε  από γραφείου σε γραφείο ούτε να αποστέργουμε μιαν απάντηση ούτε να τους κυνηγούμε  για… χειροδικία.

Η Παράβαση καθήκοντος είναι δημόσιο, αδίκημα και… τιμωρείται. Και πιο πολύ τιμωρείται η… λανθάνουσα υπόθαλψη… τρόμου!

                                                       Β.

 Οι Άγγλοι έχουν δύο βουλές την Άνω και την Κάτω. Εμείς έχουμε, μόνο, μία: Άνω-κάτω! (Ροΐδης)

Έτσι η λέξη «κωλοτούμπα» που αντήχησε  στον αμφιθεατρικό ναό  τής Βουλής, θα έπρεπε να  καθιερωθεί, με πράξη  νομοθετικού περιεχομένου, ως ατάκα, στον κάθε πρόλογο των συσκεπτόμενων για την πατρίδα βουλευτών  μας

 Και, γιατί, όχι, και να μην ακούεται και στα αμφιθεατρικά εδώλια ως χορικό άσμα τής τραγωδίας που ζούμε;

Τα   ιντερμέδια, έτσι κι αλλιώς,  υπάρχουν πολλά και πλούσια…

   «Δεν είναι χάπι… είναι υπόθετο, γαϊδούρια, Κατίνες, χαμαιτυπεία, εφιάλτες,  κλεφτρόνια. Να περνούν από ψυχίατρο κι οι πολιτικοί, η Ελλάδα είναι απέραντο τρελοκομείο, κυβερνώ μιαν διεφθαρμένη χώρα »  και λοιπά άλλα χρυσαυγικά,  παρόμοια που κατάντησαν το εμβληματικό «μας» γνώρισμα!

Γ

Και η εκ προμελέτης και η…εξ  αμελείας προδοσία της Πατρίδας δεν παύουν να  είναι προδοσία. Και ο  προδότης τής πατρίδας δεν πρέπει  να’ χει τόπο στην πατρίδα να σταθεί. Στην κλασική μας εποχή ούτε τάφο δικαιούταν, και τους θαμμένους  προδότες, σε μια εκταφή τους, τα κόκαλα τους  εκτός πατρίδας έστελλαν.

Δ

 Την αυθεντική αλήθεια  δεν την βρίσκεις  ούτε στο μέλλον ούτε στο παρελθόν. Την βρίσκεις και την ζεις, μόνο, στο  παρόν, στο σήμερα! Και στο σήμερα, η Δημοκρατία μας έχει αποτύχει. Ούτε…εκδημοκρατισμό πέτυχε ούτε την ισότητα επέβαλε ούτε πολιτική σοβαρότητα και αξιοπρέπεια ανέδειξε ούτε σεβασμό  προς τους νόμους παρήγαγε  και στον εκφυλισμό της ούτε  ήθος ούτε παιδεία απέδειξε.

    Η Δημοκρατία μας σήμερα ούτε  στην συνεχιζόμενη κρίση της μπορεί να ανακάμψει ούτε μπορεί να παραγάγει πιότερη δημοκρατία.

 Ιστορικά, μάλιστα, η παρακμή της,  έχει φυσικό και αναγκαίο διάδοχο τον ναζισμό και τον φασισμό,  το… δυσοίωνο δηλαδή, μέλλον.

  Από την άλλη η ένοχη  πολιτική, στο καταχρεωμένο της παρελθόν, πώς αναμένει την ανάκαμψή της όταν η  αλλαγή δεν μπορεί να στεριώσει πάνω σε… ερείπια.

 Αλλά και το όποιο, πολιτικό κάλπικο στη γωνιά  πετιέται. Το όποιο φθαρμένο δεν… ανακυκλώνεται. Το όποιο καμένο δεν… αναθάλλει. Κι  όποια θέα του  συνειρμός φαυλότητας καταντά.

  Αλλά και οι πολίτες, στο χρεωμένο τους  παρόν και  στο αβέβαιο μέλλον, κουρασμένοι, αηδιασμένοι, στην γύρω σύγχυση και ταραχή,  δεν θέλουν πια να αντικρίζουν κανέναν, στον σκεπτικισμό τους, αποστέργουν να…ανακυκλώσουν τα ίδια… φθαρμένα υλικά

     Δεν είμαι πολιτικός. Γι αυτό δεν πράττω τίποτα με γνώμονα να κερδίσω  την… κοινή γνώμη. Εκπαιδευτικός είμαι, γι αυτό πράττω τα πάντα, και τα έπραττα πάντα,  για χάρη της συνείδησης μου. Φτάνει πια…                                   

  Δεν διψώ εξουσία. Διψώ ό, τι  διψά, σήμερα,  ο  λαός: Δικαιοσύνη, σεβασμό, νόμους, αξιοπρέπεια, ήθος και  δικαίωση τής δημοκρατικής αλήθειας!

                                                                    Π. Α. Χαμουζάς   12-8-2015