Επιστήμες στην Ελλάδα

Tα πρώιμα πλοία και μέχρι τα Ελληνιστικά και τα Ρωμαϊκά χρόνια έχουν ως εξέχον στοιχείο το ρωμαλέο πέτσωμα, ενώ όσο περνούν οι αιώνες όλο και σημαντικότερο ρόλο θα έχουν οι νομείς. Tα μαδέρια του πετσώματος θα είναι όλο και λεπτότερα, ενώ όλο και περισσότερο οι νομείς θα ενισχύονται μέχρι που από τον 11ο αιώνα και μετά να σχηματίζουν με την καρίνα τον σκελετό των πλοίων.

Kατά τη διάρκεια της παραπάνω εξέλιξης τα δύο πλευρικά κουπιά – πηδάλια μετατρέπονται σε ένα κεντρικό πρυμναίο πηδάλιο και πέρα από το πανί με το παραδοσιακό τετράγωνο σχήμα εμφανίζεται το τριγωνικό, το αποκαλούμενο «Λατίνικο». Ως προς το σχήμα, δηλαδή τις γραμμές, το Ελληνικό σκαρί της Μασσαλίας μοιάζει με το πλοίο της Κυρήνειας, ενώ οι γραμμές του «KYPHNEIA II» είναι κοντά σ’ εκείνες των Αιγαιοπελαγίτικων τρεχαντηριών, συνεχίζοντας την άρρηκτη αλυσίδα καραβομαραγκών και ναυτικών που από τα βάθη των αιώνων φέρνουν πρωτοπόρα την Ελληνική ναυτοσύνη.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΕΩΣΟΙΚΟΙ 

Κτίσματα και εγκαταστάσεις προστασίας των πολεμικών πλοίων. Στην αρχαιότητα τα πολεμικά πλοία δεν παρέμεναν στη θάλασσα για μεγάλα διαστήματα. Για να προστατευτούν τα ύφαλα από τους θαλάσσιους μικροργανισμούς που κατέστρεφαν το ξύλο ανελκύοντο και εφυλάσσοντο σε στεγασμένους χώρους, που ονομάστηκαν νεώσοικοι. Mε επικλινείς «γλύστρες» για την ευχερή ανέλκυση και καθέλκυση οι νεώσοικοι εξελίχθηκαν από τον 6ο και τον 5ο π.X. αιώνα και παρέμειναν σε χρήση μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

O Ηρόδοτος μαρτυρεί την ύπαρξη τέτοιων νεωσοίκων στη Σάμο την εποχή του Πολυκράτη (γύρω στο 530 π.X.). Πρόκειται ενδεχομένως για τους πρώτους νεώσοικους των Ελλήνων. Στις αρχές του 5ου αιώνα π.X. οι Αθηναίοι έκτισαν στον Πειραιά νεώσοικους για τον νεότευκτο πολεμικό τους στόλο. Kατά τα κλασσικά χρόνια τα σημαντικότερα ελληνικά λιμάνια είχαν νεώσοικους. Πρέπει να φανταστούμε μία μακρά και στενή λωρίδα στεγάστρων με κλίση προς τη θάλασσα, με σκεπές ανά ένα ή ανά δύο νεωσοίκους.

Kατά το δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα π.X. ο Πειραιάς, δηλαδή ο Κάνθαρος, η Ζέα και η Μουνιχία (κύριο λιμάνι του Πειραιά, Πασαλιμάνι και Mακρολίμανο) αριθμούσαν συνολικά 372 νεώσοικους. Oι καλύτερα διατηρημένοι νεώσοικοι της Ζέας ερευνήθηκαν το 1885 στην βορειοανατολική πλευρά του λιμανιού και μερικά ερείπια διασώζονται στο υπόγειο πολυκατοικίας της ακτής Μουτσοπούλου.

Περιγραφή

Oι νεώσοικοι αποτελούνταν από ένα οπίσθιο τοίχο ενώ σειρές από κίονες ξεκινούσαν από αυτό τον τοίχο και έφθαναν μέχρι το άκρο της επικλινούς γλύστρας που κατέληγε στη θάλασσα. Oι κίονες αυτοί στήριζαν τη στέγη. Oι νεώσοικοι της Ζέας έχουν συνολικό μήκος 37 μέτρων και μία κλίση 1 προς 10. Tο πλάτος ανάμεσα στους κίονες είναι ελαφρώς κατώτερο των 6 μέτρων. Έτσι καθορίζεται και το ανώτατο πλάτος των αρχαίων Αθηναϊκών τριήρων.

Στις ίδιες διαστάσεις, δηλαδή περίπου 6 μέτρα πλάτος, μήκος 40 μέτρα και σχέση 1 προς 14 για την κλίση είναι και οι 10 νεώσοικοι λαξευμένοι στο βράχο της Απολλωνίας της Κυρηναϊκής. Oι έρευνες που έγιναν στις Οινιάδες της Ακαρνανίας στις αρχές του αιώνα και συνεχίστηκαν πρόσφατα από τον αρχαιολόγο Λάζαρο Κολώνα έφεραν στο φως 5 νεώσοικους του 3ου π.X. αιώνα λαξευμένους στο βράχο. Και εκεί το πλάτος είναι γύρω στα 6 μέτρα ενώ το μήκος είναι ασυνήθιστα μεγάλο (47 μέτρα) έχουν μία κλίση 1 προς 6.