Επιστήμονες κάτω Ιταλίας

Ίππασος: Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός. 

Γενικά επονομαζόταν «Μεταπόντιος» ή «Μεταποντίνος».

Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του «μαθηματικού τμήματος» της Πυθαγόρειας Σχολής.

Η διδασκαλία του διέφερε των άλλων Πυθαγορείων ως προς τούτο: ότι παραδεχόταν ως αρχή του κόσμου την ύλη (πυρ) και όχι την άϋλη μορφή (αριθμοί) όπως εκείνοι. Είναι πιθανό εξ αυτού να πήγασε η διάδοση ότι ο Ίππασος κοινοποίησε μυστικά της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και ότι εξ αυτού καταδιώχθηκε και τελικά φονεύθηκε.

Ο Ίππασος φέρεται να έχει ανακαλύψει το ότι η τετραγωνική ρίζα του δύο, ή καλύτερα η διαγώνιος ενός τετραγώνου με πλευρά 1, είναι άρρητος αριθμός. (500 π.Χ.)

Θεανώ η Θούρια: Η Θεανώ η Θουρία ήταν αρχαία Ελληνίδα μαθηματικός και αστρονόμος. Καταγόταν από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας και άκμασε περί τον 6ο αιώνα π.Χ.. 

Η Θεανώ ήταν κόρη του ιατρού Βροντίνου. Υπήρξε αρχικά μαθήτρια και στη συνέχεια σύζυγός του κατά 30 χρόνια μεγαλύτερού της Πυθαγόρα. Δίδαξε αστρονομία και μαθηματικά στις Σχολές του Πυθαγόρα στον Κρότωνα και μετά το θάνατο του συζύγου στη Σάμο.

Επιμελήθηκε τη διάδοση της διδασκαλίας και του έργο του, τόσο στον κυρίως Ελλαδικό χώρο, όσο και στην Αίγυπτο, σε συνεργασία με τα παιδιά της που ανέλαβαν με τη σειρά τους και τη διοίκηση των Πυθαγορείων σχολών. (6ο αιώνας) Τα έργα της είναι: «Κοσμολογία» «Θεώρημα της χρυσής τομής» «Θεωρία των αριθμών» «Κατασκευή του σύμπαντος» «Βίος Πυθαγόρου» δεν σώζεται «Περί αρετής»

Ήρων: Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς ήταν μηχανικός και γεωμέτρης. Έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου περίπου τον 1ο π.Χ ή 1ο μ.Χ αιώνα. Η πιο διάσημη εφεύρεση του είναι η αιολόσφαιρα ή ατμοστρόβιλος, η πρώτη ατμομηχανή στην ιστορία.

Υπήρξε διευθυντής της περίφημης Ανώτατης Τεχνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας, το πρώτο πολυτεχνείο που είχε ιδρυθεί στο Μουσείο για μηχανικούς.

Λέγεται ότι ακολουθούσε την θεωρία των ατόμων και τη Μηχανική Σύνταξη του Φίλωνα.

Ιδέες του Κτησιβίου ήταν βάση για κάποια από τα έργα του. Ήταν γνωστός και ως Ήρων ο Κτησιβίου (ως μαθητή, πιθανότατα, του μεγάλου μαθηματικού και εφευρέτη Κτησιβίου), και Ήρων ο Μηχανικός. Η αιολόσφαιρα του Ήρωνα

Ο Ζήνων ο Ελεάτης: Ήταν ένας από τους αρχαίους Έλληνες προσωκρατικούς φιλοσόφους στην Κάτω Ιταλία και μέλος της Ελεατικής σχολής, που ίδρυσε ο Παρμενίδης. Ο Αριστοτέλης τον αποκαλούσε εφευρέτη της διαλεκτικής μεθόδου. Είναι γνωστός για τα τέσσερα παράδοξά του.

Το παράδοξο του Ζήνωνα ή παράδοξο του Αχιλλέα και της Χελώνας:

Αν έχουμε έναν αγώνα δρόμου μεταξύ του Αχιλλέα και μιας χελώνας, και η χελώνα ξεκινήσει με προβάδισμα, για παράδειγμα, ενός σταδίου, ο Αχιλλέας (που ήταν ο καλύτερος δρομέας της μυθολογίας), δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει τη χελώνα. Αν θεωρήσουμε οτι ο Αχιλλέας είναι 100 φορές πιο γρήγορος από τη χελώνα, τότε όταν ο Αχχιλέας θα έχει διανύσει ένα στάδιο, η χελώνα θα έχει διανύσει ένα στάδιο και ένα εκατοστό του σταδίου.

Όταν ο Αχιλλέας διανύσει ένα στάδιο και ένα εκατοστό του σταδίου, η χελώνα θα έχει διανύσει ένα στάδιο και ένα εκατοστό και ένα εκατοστό του εκατοστού του σταδίου κ.ο.κ...Επομένως η χελώνα πάντα θα προπορεύεται, επομένως ο Αχιλλέας δε μπορεί να την φτάσει. Ζήνων ο Ελεάτης (490 π.Χ. - 430 π.Χ.)

Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης.

Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων.

Μαζί με τον Ζήνων ίδρυσαν την ελεατική σχολή, που ήταν μία αρχαία φιλοσοφική σχολή με έδρα την Ελέα, πόλη της Κάτω Ιταλίας.

Δημήτριος ο Φαληρεύς: Ο Δημήτριος ο Φαληρεύς ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός, συγγραφέας και φιλόσοφος που έζησε στήν κάτω Ιταλία,και σπούδασε στην Περιπατητική Σχολή.

Η γέννηση του ήταν το 345 π.Χ. στο Φάληρο, και ήταν γιος του Φανόστρατου.Η παιδεία του ήταν ιδιαιτέρως επιμελημένη και ήταν μαθητής του Αριστοτέλη ,και του διαδόχου του στην Περιπατητική Σχολή, του Θεόφραστου από την Ερεσό. Τ

ο έργο του το 300 π.Χ. να φτιάξει το «Μουσείου», του πρώτου πανεπιστημίου στον κόσμο. Το «Μουσείο» ήταν σχολή που δημιουργήθηκε με τα πρότυπα των δύο αθηναϊκών σχολών και ονομάστηκε έτσι επειδή ήταν αφιερωμένο στις Εννέα Μούσες.

Έφτιαξε την βιβλιοθήκη στην Αιγυπτο γιατί εκεί πήγε μετά την Ιταλία με εντολή του βασιλιά,πέθανε στη φυλακή στην Αίγυπτο από δάγκωμα δηλητηριώδους φιδιού το 280 π.Χ.

Πλάτωνας: Ο Πλάτων ήταν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος και συγγραφέας όλων των εποχών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 427 π.Χ. και έζησε εκεί. Ο πατέρας του ήταν ο Αρίστωνας και η μητέρα του η Περικτιόνη.

Είχε δύο αδελφούς, τον Αδείμαντο και το Γλαύκωνα. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής Πλάτωνας ονομάστηκε αργότερα για το μακρύ στέρνο και το πλατύ του μέτωπο.

Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα στράφηκε προς τη φιλοσοφία. Μετά ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με το μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους.

Μετά πήγε στη Σικελία στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε το βασιλικό αδελφό Δίωνα, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά. Τα έργα του είναι 36,και δολοφονήθηκε το 353 π.Χ

 Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος: Έζησε μεταξύ του 495 και 435 π.Χ., γεννήθηκε στον Ακράγαντα «Σικελία» της Μεγάλης Ελλάδας.Από τους Πυθαγορείους φαίνεται ότι κληρονόμησε μια τάση ενασχόλησης με την πολιτική καθώς μια ροπή συνένωσης της επιστήμης με το υπερφυσικό και τη μαγεία.

Ιδιαίτερα πήρε απ’ αυτούς την μετεμψύχωση, όπως γίνεται φανερό από το έργο του Καθαρμοί.

Ο Εμπεδοκλής υπήρξε ένας γοητευτικός συνδυασμός φιλοσόφου και μάγου. Ισχυριζόταν ότι είχε υπερφυσικές θεραπευτικές ιδιότητες και μάλιστα ότι κάποτε είχε αναστήσει μια γυναίκα που δεν ανέπνεε για τριάντα μέρες.

Ο θάνατός του καλύπτεται από θρύλο, έφυγε από την Ιταλία διωγμένος από πολιτικούς αντιπάλους και κατέφυγε στην Πελοπόννησο όπου και πέθανε.

  Γοργίας: Ο Γοργίας ο Λεοντίνος, σημαντικός εκπρόσωπος της ρητορικής τέχνης και σύγχρονος του Πρωταγόρα και του Σωκράτη, έζησε ανάμεσα στο 485 - 380 π.Χ. περίπου.

Γεννήθηκε στους Λεοντίνους και επηρεάστηκε σημαντικά από τη σκέψη της Ελεατικής σχολής και ιδιαίτερα τη σκέψη του Εμπεδοκλή, με τον οποίο φέρεται ότι είχε σχέσεις.

Ο Γοργίας έδειξε επίσης μια στενή συγγένεια με τον ελεατικό στοχασμό και ιδιαίτερα με τη σκέψη του Παρμενίδη και του Ζήνωνα, αν και από το αντιθετικό του ύφος δείχνει επίσης συγγένεια με το αντιθετικό ύφος των ηρακλείτειων κειμένων. Περιπλανώμενος, όπως οι περισσότεροι των σοφιστών, ο Γοργίας εμφανίζεται στην Αθήνα στην περίοδο κορύφωσης της δόξας του, όπου ασκεί σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση της αττικής πεζογραφίας και ποίησης.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε στη Θεσσαλία, όπου και πέθανε σε βαθύ γήρας σε πλήρη πνευματική διαύγεια.