Επιστήμες στην Ελλάδα

Πηλός

Χρησιµοποιήθηκε ευρέως στον Ελληνικό κόσµο ήδη από τους ̟Προϊστορικούς χρόνους. Με ωµό πηλό οι Έλληνες κατασκεύαζαν δηµόσια και ιδιωτικά κτίρια, αλλά και τείχη, πιστεύοντας µάλιστα ότι τα γήινα τείχη ήταν πιο ανθεκτικά, αν και δεν ήταν λίγοι οι στρατιωτικοί ηγέτες ̟που χρησιµοποίησαν το νερό εναντίον τέτοιων κατασκευών, ακόµα και µε εκτροπές ̟ποταµών (π.χ. Κίµων). Ωµός ο πηλός αποτελούσε το υλικό για την παρασκευή του βασικού δοµικού υλικού, της πλίνθου.

Οπτός ο πηλός ονοµαζόταν κέραµος. Η όπτηση γινόταν στο πιο σηµαντικό εργαλείο των κεραµέων, τον κλίβανο (φούρνο). Ο οπτός πηλός χρησιµοποιήθηκε για την κατασκευή αρχιτεκτονικών µελών σε ναούς και σηµαντικά κτίρια, για σκεύη και διακοσµητικά στοιχεία που έπρεπε να είναι ανθεκτικά στο νερό, και φυσικά στην κάθε είδους κεραµική (χρηστική και διακοσµητική).

Χρησιµοποιήθηκε αρχικά κυρίως για οχυρώσεις (κυκλώπεια τείχη και ογκόλιθοι) και θεµέλια. Αργότερα, από τον 7ο αιώνα π.Χ., άρχισε να αντικαθιστά το ξύλο και τον πηλό σε πολλά σηµεία των ναών και των σηµαντικών κτιρίων, ενώ στην Κλασσική εποχή κυριαρχούσε. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι ήταν γνωστές οι ιδιότητες όχι µόνο των διαφόρων τύπων λίθων (σχιστόλιθος, ασβεστόλιθος, ηφαιστειογενή, κ.λπ.), αλλά και οι ιδιότητες του ίδιου υλικού αλλά από διαφορετικά µέρη, όπως για παράδειγµα το Πεντελικό µάρµαρο, Κυκλαδικό µάρµαρο, (χρωµατιστά) µάρµαρα Λακωνίας, Θεσσαλίας, Καρύστου Ευβοίας, Χίου, κ.λπ.

Ανάλογα µε το σκοπό και τη χρήση που ήθελαν να πετύχουν, οι αρχιτέκτονες ̟παράγγελναν τα αντίστοιχα µάρµαρα: έτσι παρήγγειλαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης συγκεκριµένα Πεντελικό µάρµαρο για τις οπτικές του και άλλες ιδιότητες.

Μέταλλα

Η µεταλλουργία και η χρήση των µετάλλων είναι -µαζί µε τη γραφή- ένας βασικός παράγοντας πολιτισµού. Η ύπαρξη και ανάπτυξη της µεταλλουργίας κατατάσσει τον όποιο πολιτισµό σε ανώτερη εξελικτική βαθµίδα. Οι Έλληνες επεξεργάστηκαν διάφορα µέταλλα και κυρίως χαλκό, σίδηρο, κασσίτερο, άργυρο, χρυσό, µόλυβδο, χάλυβα. Οι χρήσεις των µετάλλων είναι πάρα πολλές και εκτείνονται από τα εργαλεία και τα όπλα, ως τα σκεύη, τα κοσµήµατα, διαφόρων ειδών εξαρτήµατα, µηχανήµατα, κ.λπ. Είναι εντυπωσιακή η τροµερή µεταλλευτική Τεχνολογία των Ελλήνων.

Εργαλεία και κατασκευές εξόρυξης (στοές), τόρνοι, κλίβανοι, εγκαταστάσεις επεξεργασίας (πλυντήρια), χηµική κατεργασία (κράµατα), µεταφορές και εµπόριο µεταλλευµάτων (αποστάσεις, προδιαγραφές). Χαρακτηριστικό παράδειγµα υψηλής τεχνογνωσίας αποτελούν οι εγκαταστάσεις στο Λαύριο της Αττικής. Αξίζει ιδιαίτερης µνείας η Στήλη της Ελευσίνας του 400 π.Χ. Αποτελεί την πρώτη αναφορά σε τόρνο µετάλλων, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και την πρώτη παραγγελία βασισµένη σε αυστηρές τεχνικές και χηµικές προδιαγραφές.

Συγκεκριµένα, ο αρχιτέκτονας επιθυµεί την κατασκευή πόλων και εµπολίων από σκληρό µπρούντζο για τους κίονες της Φιλώνιας Στοάς στο Τελεστήριο της Ελευσίνας. Η προµήθεια προϋποθέτει ισχυρά εργαλεία εξόρυξης και επεξεργασίας. Βρισκόµαστε δηλαδή σε µια εποχή υψηλής τεχνολογίας στον τοµέα της παραγωγής και κατεργασίας µετάλλων. Η σηµασία του έργου απαιτούσε «ό,τι το καλύτερο». Γι’ αυτό και ο αρχιτέκτονας θέλει µέχρι και η εξόρυξη να γίνει µε ιδιαίτερη φροντίδα και από άριστους τεχνίτες.

Προσδιορίζει τον τρόπο µε τον ο̟ποίο θέλει να γίνει και µάλιστα προχωρά στον ορισµό του κράµατος (11 µέρη χαλκό και 1 µέρος κασσίτερο) βάσει των επιθυµητών ιδιοτήτων που θέλει να προσδώσει στο κτίσµα του. Είναι ευνόητο ότι για «ό,τι το καλύτερο» πήγε στους καλύτερους, η παραγγελία αναφέρει ότι ο χαλκός πρέπει να είναι από το Μάριο της Κύπρου και ότι οι τεχνίτες ̟που θα εµπλακούν σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πρέπει να είναι Κύπριοι. Η µεταλλευτική βιοµηχανία στην Κύπρο άρχισε περί το 3.500 π.Χ. µε τη Σκουριώτισσα να είναι το αρχαιότερο µεταλλείο χαλκού στον κόσµο.