Άρης

Ακόμη, λένε, πως ο Άρης είχε αναθρέψει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, τα αρπακτικά όρνια που τρέφονταν με ανθρώπινο κρέας. Αυτές τις εξόντωσε ο Ηρακλής, εκτελώντας έναν από τους δώδεκα άθλους που του ανέθεσε ο Ευρυσθέας. Αυτό το κατόρθωμα πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της Αθηνάς, που του έδωσε τα κύμβαλα του Ήφαιστου.Αλλά και στη Γιγαντομαχία ο Άρης, όπου θα έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα καλά, σε αντίθεση με την Αθηνά και τον Ηρακλή, που μάλιστα τότε ήταν ακόμη θνητός. Απ' ό,τι μας πληροφορεί ο Ησίοδος σκότωσε μονάχα ένα Γίγαντα, τον Μίλαντα.

Από τη γενιά των Γιγάντων όμως ο Άρης γνώρισε μια ακόμη φοβερή προσβολή. Οι Αλωάδες, ο Ώτος και ο Εφιάλτης, τον έπιασαν αιχμάλωτο. Αυτό συνέβη, είτε κατά την προσπάθεια των Γιγάντων να ανέβουν πάνω στον Όλυμπο, τοποθετώντας το ένα βουνό πάνω στο άλλο, είτε κατά την εκτέλεση του καθήκοντος που τους ανέθεσε η Αφροδίτη, να φυλάνε δηλαδή τον Άδωνη. Για τον έναν ή τον άλλο λόγο, οι Αλωάδες τον κράτησαν φυλακισμένο μέσα σ' ένα μεγάλο χάλκινο μπουκάλι, για δεκατρείς ολόκληρους μήνες. Και θα έμενε ακόμη περισσότερο αν δεν ξέφευγε το μυστικό από το στόμα της Ερίβοιας, της μητριάς των Γιγάντων. Το άκουσε ο Ερμής και έτρεξε να τον απελευθερώσει. Ο Άρης δεν τολμούσε να εμφανιστεί μπροστά στους αθάνατους, γιατί ήξερε πως θα αντιμετώπιζε τις αυστηρές επιπλήξεις του πατέρα του, μα και τα κοροϊδευτικά γέλια των άλλων θεών και κυρίως της Αθηνάς. Γι' αυτό έτρεξε και κρύφτηκε στα βράχια της Νάξου.

Ο θεός κάποτε ζευγάρωσε με την κόρη του Κέκροπα Αγραύη και απέκτησε την Αλκίππη. Από την ομορφιά της όμως θαμπώθηκε ο Αλιρρόθιος, που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Ευρύτης. Επειδή η κόρη αντιστεκόταν στο ερωτικό του κάλεσμα, ο Αλιρρόθιος τη βίασε. Ο Άρης, για να εκδικηθεί το ατίμασμα της κόρης του, τον σκότωσε. Ο Ποσειδώνας κάλεσε έκτακτο δικαστήριο των θεών, για να κρίνει τον ένοχο φόνου. Η συνεδρίαση του δικαστηρίου έγινε πάνω σ' ένα λόφο κοντά στην Ακρόπολη. Εκεί οι θεοί αποφάσισαν την αθώωση του Άρη. 

Ο λόφος ονομάστηκε Άρειος Πάγος (βράχος του Άρη) και από τότε καθιερώθηκε όλες οι ποινικές υποθέσεις να εκδικάζονται εκεί.
Άλλοι πάλι λένε πως οι Αμαζόνες, οι περίφημες πολεμίστριες, ήταν κόρες του Άρη. Κάποτε που κατέλαβαν την Αθήνα, στα χρόνια που βασιλιάς ήταν ο Θησέας, πρόσφεραν θυσία στον πατέρα τους πάνω στο λόφο, ο οποίος από τότε πήρε το όνομά του Άρη.

Σπουδαίο ρόλο κατέχει ο Άρης στο μύθο του Κάδμου, του γενάρχη των Θηβαίων. Πιο συγκεκριμένα, ο Κάδμος σκότωσε έναν δράκοντα που ήταν γιος του Ολύμπιου θεού και της Νύμφης Τέλφουσας. Γι' αυτόν το λόγο ο ήρωας υποχρεώθηκε να υπηρετήσει ως δούλος τον Άρη για ένα χρόνο. Με εντολή του θεού ο Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια του δράκου σε οργωμένο χωράφι και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν· επέζησαν μόνο πέντε, που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. Αργότερα ο Άρης συμφιλιώθηκε με τον Κάδμο και του έδωσε για σύζυγό του την Αρμονία, κόρη του από την Αφροδίτη. Όλοι οι Ολύμπιοι παραβρέθηκαν στο γάμο της θεάς με το θνητό ήρωα. Ο Απόλλωνας με τις Μούσες τραγούδησαν όμορφους ύμνους και ο Ήφαιστος χάρισε στη νύφη ένα πανώριο πέπλο και ένα μαλαματένιο περιδέραιο.

Η πιο γνωστή ερωτική περιπέτεια του Άρη είναι η παράνομη σχέση του με την Αφροδίτη. Αυτή ήταν νόμιμη σύζυγος του Ήφαιστου. Όταν είδε το καλογυμνασμένο κορμί του Άρη και το πανώριο πρόσωπό του, δεν μπόρεσε ν' αντισταθεί στο ερωτικό του κάλεσμα. Η απιστία αυτή έγινε αντιληπτή από τον Ήλιο, που τα φανέρωσε όλα στο θεϊκό σιδηρουργό. Αυτός για να τους πιάσει επ' αυτοφώρω, έβαλε στο κρεβάτι του μαγικά δίχτυα και προσποιήθηκε πως έφευγε ταξίδι στη Λήμνο. Ο θεός του πολέμου μόλις τον είδε να φεύγει, έτρεξε στο παλάτι του και συνάντησε την Αφροδίτη. Οι δυο εραστές όταν ξάπλωσαν στο κρεβάτι, πιάστηκαν στα μαγικά δίχτυα. Σε λίγο εμφανίστηκε ο Ήφαιστος και ειδοποίησε όλους τους θεούς. Αυτοί άρχισαν να γελούν, όταν είδαν τους παγιδευμένους εραστές. Μόλις ο Ήφαιστος τους ελευθέρωσε, ύστερα από παρέμβαση του Ποσειδώνα, η Αφροδίτη κατέφυγε στο ναό της στην Πάφο και ο Άρης στη Θράκη.

Εκτός από την Αρμονία, ο Άρης από τις σχέσεις του με την Αφροδίτη απέκτησε δυο γιους, τον Δείμο (Τρόμο) και τον Φόβο. Αυτοί ήταν υπηρέτες και αχώριστοι σύντροφοι του Άρη. Τον ακολουθούσαν σ' όλα τα πεδία της μάχης και οι αρχαίοι τους λάτρευαν μαζί με το θεό του πολέμου. Τους πρόσφεραν θυσίες πριν την έναρξη της μάχης, για να διώξουν το φόβο από τη δική τους παράταξη και να τον σκορπίσουν στους αντιπάλους.

Επιπλέον, από το ζευγάρωμά του με τη Νύμφη Άρπινα, ο Άρης απέκτησε τον Οινόμαο. Αυτός είχε μια πολύ όμορφη κόρη, την Ιπποδάμεια. Δεν ήθελε όμως να την παντρέψει, γιατί και ο ίδιος ήταν ερωτευμένος μαζί της. Γι' αυτόν το λόγο, καλούσε τους επίδοξους γαμπρούς σε αγώνα ταχύτητας με άρματα. Αυτός είχε στο άρμα του δυο άλογα, δώρο του πατέρα του, που έτρεχαν πιο γρήγορα κι από τον άνεμο. Έτσι νικούσε πάντα και στη συνέχεια σκότωνε τους υποψήφιους γαμπρούς του. 
Μονάχα ο Πέλοπας κατάφερε να τον νικήσει, με τις συμβουλές της Ιπποδάμειας, η οποία τον ερωτεύτηκε.

Επίσης ο Μελέαγρος ήταν γιος του Άρη από την Αλθέα, τη γυναίκα του Οινέα. Αυτή κατάφερε να σώσει το γιο της την τελευταία στιγμή, κρύβοντας το δαυλό της μοίρας του σ' ένα κιβώτιο. Όταν όμως ο Μελέαγρος για να υπερασπίσει την αγαπημένη του Αταλάντη σκότωσε τα αδέρφια της Αλθέας, αυτή έριξε το δαυλό στη φωτιά και ο γιος της ξεψύχησε αμέσως.

Εξάλλου, γιος του Άρη ήταν ο Αερόπης, που με παρέμβαση του θεού κατάφερε να θηλάζει από τη νεκρή μητέρα του. Ακόμη η Φιλονόμη σαγηνεύτηκε από τον πολέμαρχο θεό και γέννησε τον Λύκαστο, που έγινε βασιλιάς της Αρκαδίας. Επιπλέον, από τη Χρυσή απέκτησε τον Ιξίωνα και την Κορώνη. Τέλος, στη Λιβύη θεωρούσαν γιο του τον Λύκαστο, που συνήθιζε να θυσιάζει στον πατέρα του όλους τους ξένους που έφταναν στη χώρα του.

Οι αρχαίοι Έλληνες δε συμπαθούσαν τον πολεμόχαρο θεό, γι' αυτό δεν του αφιέρωσαν μεγαλόπρεπους ναούς και ιερά, όπως έκαναν στους άλλους Ολύμπιους. Η λατρεία του ήταν διαδομένη κυρίως στην Πελοπόννησο, στο Άργος, τη Μαντινεία και τη Σπάρτη. Θεωρούσαν πως ο Άρης παρευρισκόταν σ' όλα τα πεδία της μάχης, άλλοτε πεζός και άλλοτε πάνω στο άρμα του, που το έσερναν τέσσερα άλογα, παιδιά της Ερινύας και του Βορρά. Εκτός από τον Δείμο και τον Φόβο στη συνοδεία του συμμετείχαν η τρομερή Έριδα, που προσωποποιούσε τη διχόνοια, και οι Κήρες, που διέσχιζαν τα πεδία των μαχών και σκόρπιζαν την καταστροφή.

Τα κυριότερα σύμβολα του Άρη ήταν το δόρυ και ο αναμμένος πυρσός. Από το ζωικό βασίλειο σύμβολά του ήταν οι γύπες που έτρωγαν τα πτώματα των σκοτωμένων πολεμιστών και τα σκυλιά τα οποία του θυσίαζαν στη Σπάρτη μαζί με ταύρους και πετεινούς.