Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
|
|
Η Μεγάλη Ελλάδα
Μεγάλη Ελλάδα ,η αρχαία ονομασία της Νότιας ή Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας, η οποία δόθηκε εξαιτίας των πολυάριθμων αποικιών (αχαϊκών, δωρικών, ιωνικών) που ιδρύθηκαν εκεί από τους Έλληνες. Δεν είναι εξακριβωμένη η προέλευση της συγκεκριμένης ονομασίας, ωστόσο δηλώνεται με αυτόν τον όρο, σε γραπτές φιλολογικές μαρτυρίες, ήδη από το 2ο αι. π.Χ., από τον ιστοριογράφο Πολύβιο.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Στράβωνας (C, 253), η επικοινωνία μεταξύ των πληθυσμών της Νότιας Ιταλίας και του Αιγαίου είχε ξεκινήσει από την μυκηναϊκή εποχή, με ανταλλαγές εμπορικών προϊόντων, ενώ δεν αποκλείεται το γεγονός να είχαν εγκατασταθεί σε αυτό το τμήμα της Ιταλίας, και κατά κύριο λόγο στα παράλια, ομάδες Μυκηναίων ήδη από το 13ο αι. π.Χ. Η Κάτω Ιταλία αποικίσθηκε από Αχαιούς της Κεντρικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου, ενώ η Σικελία από Ίωνες και Δωριείς.
Κύμη - Νεάπολη
Η Κύμη είναι πόλη της Καμπανίας στην Ιταλική χερσόνησο. Χτίστηκε κατά τα μέσα του 8ου αι. π.Χ. από Κυμαίους της Εύβοιας ή από Χαλκιδείς και αποτελούσε την αρχαιότερη ελληνική αποικία στην Ιταλία. Αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα· ίδρυσε το επίνειο της Δικαιαρχίας και τις αποικίες Νεάπολη και Ζάγκλη, επεκτείνοντας την κυριαρχία της σε ολόκληρη την ακτή της Καμπανίας. Το 524 π.Χ., ο Αριστόδημος απέκρουσε τους Ετρούσκους της Καπύης και τους Δαύνους, που συμμάχησαν εναντίον της. Με τη βοήθεια του Ιέρωνα του Συρακουσίου απέκρουσε τους Ετρούσκους για δεύτερη φορά το 474 π.Χ., αλλά υποτάχθηκε στους Σαμνίτες το 421 π.Χ. Το 338 π.Χ. περιήλθε στους Ρωμαίους, που εγκατέστησαν εκεί αποικία· είχε χάσει πια την παλιά ακμή της, διατήρησε όμως τον ελληνικό χαρακτήρα της.
Ελέα - Ποσειδωνία
Η Ελέα ήταν αρχαία ελληνική αποικία κτισμένη στην περιοχή της Καμπανίας. Ιδρύθηκε από Φωκαείς οι οποίοι κατέφυγαν στην περιοχή κατά την διάρκεια της Περσικής κατοχής της Ιωνίας μεταξύ του 538 και 535 π.Χ. Η πόλη είναι γνωστή για μια από τις σημαντικότερες φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας, την Ελεατική σχολή, με κυριότερους εκπροσώπους τον Παρμενίδη και τον Ζήνωνα.
Η πόλη ιδρύθηκε όταν άποικοι Φωκαείς εκτοπισμένοι από τους Πέρσες που πολιορκούσαν την Φώκαια, εγκατέλειψαν την πόλη με τα πλοία τους με σκοπό να εγκατασταθούν στην αποικία τους στην Κορσική, Αλαλία.
Τελικά ύστερα από οκτώ ή δέκα χρόνια περιπλάνησης κατέληξαν στο Ρήγιο της Καλαβρία. Μετά την συνάντησή τους με τον φιλόσοφο Ξενοφάνη, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την περίοδο απέναντι στην Μεσσήνη, κατευθύνθηκαν βόρεια όπου ίδρυσαν μία νέα πόλη. Τ
Σύβαρις - Θούριοι
Η Σύβαρις της Καλαβρίας ήταν «η σπουδαιότερη αποικία των πόλεων Ελίκης, Βούρας και Αιγών της Αχαϊας» και βρισκόταν στον κόλπο του Τάραντος.
''Iδρύθηκε το 720 π.Χ. ανάμεσα σε δύο ποτάμια, τα οποία ονομάστηκαν Κράθις από το ομώνυμο ποτάμι των Αιγών της Αχαϊας και Σύβαρις από την ομώνυμη πηγή της Βούρας. Γρήγορα έγινε η πολυανθρωπότερη, πλουσιότερη και ισχυρότερη πόλη της περιοχής με αποτέλεσμα να επεκταθεί και να ιδρύσει δικές της αποικίες εκ των οποίων η σπουδαιότερη ήταν η Ποσειδωνία.
Ο Στράβων γράφει ότι Σύβαρη ήταν μια κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή, η οποία κυβέρνησε πάνω από τέσσερις φυλές και εικοσιπέντε πόλεις.
Κρότωνας
Ο Κρότωνας υπήρξε αρχαία ελληνική αποικία στην ανατολική ακτή της Καλαβρίας, στις εκβολές του ποταμού Αισάρου, που ιδρύθηκε περίπου το 710 π.Χ. από Αχαιούς.
Ο θρύλος λέει ότι το όνομα της πόλης προέρχεται από τον Κρότωνα , γιο του Αιακού , τον οποίο σκότωσε κατά λάθος ο φίλος του ο Ηρακλής .
Ο Ηρακλής για να διορθώσει το λάθος που έκανε και να τιμήσει το φίλο του τον έθαψε με επίσημη τελετή στις όχθες του ποταμού κοντά στον οποίο ιδρύθηκε μετέπειτα η πόλη η οποία και πήρε το όνομα Κρότων.
Ιδρυτής του Κρότωνα ήταν Μύσκελος ο οποίος καταγόταν από την πόλη Ρύπες της Αχαΐας .
Τάραντας
Η αποικία ιδρύθηκε, κατά την Ελληνική Μυθολογία, από τον Τάραντα, γιο του Ποσειδώνα, που σώθηκε με τη βοήθεια του πατέρα του από ναυάγιο και τον οδήγησε εκεί ένα δελφίνι.
Σύμφωνα με άλλη παράδοση, πρώτος οικιστής της πόλης ήταν ο εγγονός του Μίνωα, Τάρας, ο οποίος έφτασε εκεί με Κρήτες αποίκους.
Αλλά ως πραγματική θεωρείται μια τρίτη παράδοση, που λέει πως χτίστηκε από τον Ηρακλείδη, Φάλανθο, που οδήγησε εκεί τους Παρθενίες από τη Σπάρτη γύρω στο 708 π.Χ. ιδρύοντας έτσι την μοναδική αποικία των Σπαρτιατών.
Οι Παρθενίες ήταν τα νόθα τέκνα που απέκτησαν οι παρθένες γυναίκες της Σπάρτης με την ανοχή της Σπαρτιατικής Πολιτείας και των συζύγων τους.
Μεταπόντιο - Καυλωνία
Το Μεταπόντιο, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε από άνδρες της Αχαΐας υπο τον Λεύκιππο, το 773 π.Χ.(Η ονομασία Μεταπόντιο σημαίνει "μετά τον Πόντο" δηλαδή μετά την θάλασσα ) .Ωστόσο διάφορες παραδόσεις θέλουν την ίδρυση της πολύ νωρίτερα. Ο Στράβων αποδίδει την ίδρυση της από κατοίκους της Πύλου, οι οποίοι είχαν ακολουθήσει το Νέστορα στη Τροία, ενώ ο Ιουστίνος μας λέει ότι ιδρύθηκε από τον Επειό, τον ήρωα που κατασκεύασε το Δούρειο Ίππο της Τροίας. Κάτι που αποδεικνύεται από κατοίκους που παρουσίασαν σε ένα ναό της Αθηνάς τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούσε.
Ο Έφορος , αντίθετα ,αναθέτει την ίδρυση του Μεταπόντιου στους Φωκαείς.Ο Αντίοχος των Συρακουσών υποστηρίζει ότι ο ιδρυτής ονομαζόταν Μέταβος και ήταν από την Βοιωτία και το όνομα της πόλης προήλθε από αυτόν.
Συρακούσες
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή το 733 π.Χ. από Κορίνθιους και Τενεάτες αποίκους. Ήταν η σημαντικότερη πόλη της Μεγάλης Ελλάδας και μια από τις σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο (Σικελική εκστρατεία 415-413 π.Χ.) απέκρουσαν επίθεση των Αθηναίων.
Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια από τις ακμαιότερες, πλουσιότερες και δυνατότερες ελληνικές πόλεις της Σικελίας μέχρι την υποδούλωσή της στους Ρωμαίους το 212 π.Χ. Ο Κικέρωνας την αποκάλεσε «ωραιότατη και καταστόλιστη πόλη».
Τα εντυπωσιακά ερείπια του κέντρου της αρχαίας πόλης αποτελούν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Επιζεφύριοι Λοκροί
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν χτισμένοι στην Κάτω Ιταλία στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και το όνομά της.
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας. Έναν αιώνα μετά την ίδρυσή της χτίστηκε μεγάλο τείχος γύρω από την πόλη ενώ έξω από την αυτή υπήρχαν αρκετά νεκροταφεία.
Μεσσήνη - Ιμέρα
Η Μεσσήνη είναι γνωστή περιοχή από τα αρχαία χρόνια. Τα ομώνυμα στενά (Στενά της Μεσσήνης) ήδη στην Οδύσσεια του Ομήρου αναφέρονται ως τόπος διαμονής των θαλάσσιων τεράτων Σκύλλα και Χάρυβδη.
Αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την ύπαρξη ενός χωρίου στην περιοχή από την εποχή του Χαλκού. Στον ίδιο χώρο ιδρύθηκε γύρω στα 730 π.Χ. μια από τις πρώτες ελληνικές αποικίες στη Σικελία. Το αρχικό όνομά της πόλης ήταν Ζάγκλη, το οποίο εικάζεται ότι οφειλόταν στο σχήμα του κόλπου στον οποίο ήταν χτισμένη, καθώς ζάγκλον στα αρχαία ελληνικά σημαίνει δρεπάνι .
Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη, Έλληνες άποικοι ήρθαν από τη χαλκιδική αποικία της Κύμης στην Μεγάλη Ελλάδα (με επικεφαλής τον Περιήρη, γιο του Αιόλου και της Εναρέτης) και από την ίδια τη Χαλκίδα στο νησί της Εύβοιας (με επικεφαλής τον Κραταιμένη), μητρόπολη και της ίδιας της Κύμης.
Νάξος - Ταυρομένιο
Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι η Νάξος(σήμερα Giardini Naxos) ήταν η αρχαιότερη όλων των ελληνικών αποικιών στην Σικελία. Ιδρύθηκε το έτος 734 π.Χ από το σώμα αποίκων από τη Χαλκίδα της Εύβοιας, με τους οποίους ήταν , σύμφωνα με τον ιστορικό Έφορο, ένας ορισμένος αριθμός Ιώνων. Ο Έφορος θεωρεί τον Θεοκλή τον ηγέτη της αποικίας και ιδρυτή της πόλης, ως Αθηναίο , αλλά ο Θουκυδίδης περιγράφει την πόλη ως καθαρά Χαλκιδέων αποικία .
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η ελληνική εγκατάσταση εκτόπισε μια εγκατάσταση των ντόπιων που υπήρχε εκεί.
Ο Θουκυδίδης μνημονεύει έναν βωμό έξω από την πόλη προς τιμή του Απόλλωνα Αρχηγέτου, τον θεό προστάτη της αποικίας και ήταν έθιμο (που εξακολουθούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την καταστροφή της ίδιας της Νάξου), ότι όλοι οι απεσταλμένοι που έφευγαν σε ιερές αποστολές στην Ελλάδα, ή με την επιστροφή τους από εκεί στην Σικελία, θα έπρεπε να προσφέρουν θυσία στο βωμό.
Κατάνη - Γέλα
Όπως περιγράφει ο ιστορικός Θουκυδίδης, η ίδρυση της πόλης της Κατάνης (σήμερα Catania) χρονολογείται το 729 π.Χ., από Χαλκιδείς υπό τον Εύαρχο ,που κατευθύνθηκαν εκεί από την Νάξο της Σικελίας. Οι Χαλκιδείς κατέλαβαν λέγεται δια της βίας έναν οικισμό των Σικούλων με το όνομα Κατάνε και εκεί ίδρυσαν την πόλη. Χτισμένη κοντά στη θάλασσα ,στους πρόποδες της Αίτνας, ήταν αποικία αγροτική και συγχρόνως εμπορική. Αυτό της εξασφάλιζε μεγάλη οικονομική ευημερία, αλλά ταυτόχρονα εξάπτει τον πόθο της γειτονικής και πανίσχυρης πόλης των Συρακουσών να την κατακτήσουν.
Η ιστορία της Κατάνης συμβαδίζει βήμα με βήμα με την ιστορία της Αίτνας, που η ύπαρξή της και η συμβίωση έχουν διαμορφώσει και διαπλάσει τους κατοίκους της.
Σεισμοί, ρήσεις και λάβες έχουν καταστρέψει πολλές φορές την Κατάνη και σε αυτά όλα έρχεται η καταστροφή διαμέσου των εχθρών.
Μέγαρα Υβλαία
Τα Μέγαρα Υβλαία σύμφωνα με τον Θουκυδίδη ιδρύθηκαν μεταξύ 728- 726 π.Χ. Ο Λάμις, ο πρώτος Μεγαρέας οικιστής, αναχωρεί από τα Μέγαρα επικεφαλής των Μεγαρέων αποίκων και εγκαθίσταται στην ανατολική πλευρά της Σικελίας μεταξύ Συρακουσών και Κατάνης. Εκεί, με την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια του βασιλέα της Σικελίας Ύβλωνα, ιδρύεται η πρώτη μεγαρική αποικία, την οποία οι Μεγαρείς, τιμώντας τον Ύβλωνα αλλά και σε ανάμνηση της μητέρας πατρίδας, έδωσαν διπλή ονομασία "Μέγαρα Υβλαία" .
Ο γεωγράφος Σκύμνος ο Χίος αντίθετα περιγράφει τη δημιουργία της Νάξου και αυτή των Μεγάρων Υβλαιών την ίδια χρονιά (735 π.Χ.), και οι δύο που προηγούνται της θεμελίωσης των Συρακουσών, το 734 π.Χ. Ο Στράβων υιοθετεί επίσης την ίδια άποψη για το θέμα.
Η προνομιούχος θέση της κοντά σε λιμάνι αλλά και η εξυπνάδα η μεθοδικότητα και εργατικότητα των Μεγαρέων την ανέδειξαν σε πλούσια ευημερούσα πόλη, η οποία πλούτισε με γοργούς ρυθμούς και αναπτύχθηκε τόσο πολύ, ώστε να θεωρείται υπόδειγμα πόλεως.
Ηράκλεια Μινώα
Η Ηράκλεια Μινώα ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Σικελίας, στη νότια ακτή του νησιού, στην εκβολή του Άλυκου ποταμού.
Το διπλό της όνομα συνδέεται με δύο μυθολογικές αφηγήσεις που σχετίζονται με την ίδρυσή της. Σύμφωνα με τον πρώτο ο Ηρακλής, νικώντας τον τοπικό ήρωα Έρυξ σε αγώνα πάλης, απέκτησε δικαιώματα σε ολόκληρο το δυτικό τμήμα της Σικελίας, την οποία διατήρησε για τους απογόνους του. Δεν ίδρυσε κάποια συγκεκριμένη πόλη, ωστόσο αργότερα, όταν κατεύθασε ο Μίνωας στη Σικελία καταδιώκοντας το Δαίδαλο, ίδρυσε εκείνος μια πόλη, ονομάζοντάς τη Μινώα.Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή την ίδρυσαν οι ακόλουθοί του, μετά το θάνατο του ιδίου.
Λένε πως στην Ηράκλεια Μινώα υπήρχε ο «τάφος του Μίνωα», που ήταν, καθώς έλεγαν, ο τάφος που είχαν χτίσει οι σύντροφοι του Μίνωα για το βασιλιά τους.
Ακράγαντας
Σύμφωνα με τη μυθολογία την Πόλη έχτισε ο Ακράγας, γιος του Δία και της Αστερόπης ,κατά την ιστορική παράδοση την ίδρυσαν μεταξύ 585 και 580 π.Χ. Ρόδιοι και Δωριείς της Γέλας . Η πόλη ονομάστηκε Ακράγαντας, όπως ο ομώνυμος ποταμός που έρεε εκεί κοντά. Πρώτοι οικιστές της ήταν ο Αριστόνους και ο Πιστίλος.
Η επιλογή του χώρου, δεν ήταν τυχαία καθώς νέα πόλη θα εμπόδιζε την επέκταση προς τα ανατολικά την αναπτυσσόμενη ραγδαία αποικία των Μεγαρέων ,Σελινούντα ,που είχε ιδρυθεί ήδη πολύ πριν.
Η ευτυχής γεωγραφική θέση, η γονιμότητα της ενδοχώρας που έδωσαν τα σιτηρά, το κρασί και το ελαιόλαδο σε αφθονία και το λοφώδες φύση του εδάφους που επέτρεψε την κτηνοτροφία ευνόησε την εξαιρετική ανάπτυξη και την ευημερία της νέας πόλεως.
Σελινούντας
Ο Σελινούντας ήταν αποικία της σικελικής πόλης Μέγαρα Υβλαία. Η πόλη ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ. Με βάση αναφορά του Θουκυδίδη φαίνεται πως η πόλη ιδρύθηκε το 622 π.Χ. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης τοποθετεί την ίδρυση της πόλης το 650 π.Χ. ενώ ο ιστορικός Ιερώνυμος ακόμα νωρίτερα το 654 π.Χ
Οι Έλληνες άποικοι τον ονόμαζαν "Σελινούντα", από το φυτό σέλινο το οποίο φύτρωνε σε μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή , και εξακολουθεί να φύεται ακόμα, το οποίο και έγινε σύμβολο του νομίσματος της πόλης.
Κατά τη διάρκεια του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., γνώριζε ακμή και ευημερία.
Μέδμη - Ιππόνιον
Η Μέδμη ,η Μέσμα ,ιδρύθηκε από Λοκρούς τον έκτο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον Στράβωνα η ονομασία προέρχεται από μια πηγή που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση και μία άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομα προέρχεται από τη γλώσσα των ιθαγενών και έχει την έννοια της ακριτικής πόλης.
Στα μέσα του έκτου αιώνα π.Χ., έλαβε μέρος μαζί με την μητρόπολη Επιζεφύριοι Λοκροί και την άλλη αποικία των Λοκρών ,το Ιππόνιο ,στον πόλεμο κατά του Κρότωνα. και νίκησαν στη μάχη του ποταμού Σάγκρα.
Αργότερα, το 422 π.Χ. η Μέδμη και το Ιππόνιο πολέμησαν εναντίον της μητρόπολης τους ,Επιζεφύριους Λοκρούς και κατάφεραν να νικήσουν και να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους..
Η πόλη κυριεύτηκε από τον τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο το 389 π.Χ., και τα περίχωρα δόθηκαν στους Λοκρούς.
Σίρις - Ηράκλεια
Η Σίρις ιδρύθηκε πιθανόν από κατοίκους της Ιωνικής Κολοφώνας όταν οι Λυδοί τους εξεδίωξαν από την πατρίδα τους λίγο πριν το 650 π.Χ. πιθανόν. Βρέθηκε να είναι μια απομονωμένη ιωνική αποικία σε μια ακτή που κυριαρχούσαν οι Δωριείς άποικοι.
Για ένα διάστημα, όμως, κατάφερε και γνώρισε την ευημερία χάρη στην ευφορία της κοιλάδας και συμμετέχοντας κι αυτή στο χερσαίο εμπόριο προς τα δυτικά μέχρι της ακτές του Τυρρηνικού πελάγους.Το όνομά της το πήρε από τον ποταμό Σίρι κοντά στον οποίο και κτίστηκε.
Ως πρόσθετη απόδειξη της χλιδής της Σίρις, μπορεί να επαλειφθεί ότι ένας κάτοικος της ,ο Δάμασος , αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ανάμεσα στους μνηστήρες για την κόρη του πλούσιου τυράννου της Σικυώνας Κλεισθένη .
Ο πλούτος της περιοχής και η αυξανόμενη δύναμη της Σίρις έφερε και την καταστροφή της περίπου στα μέσα του 6ου αι π.Χ (550 π.Χ - 530 π.Χ) από τους μη Ίωνες γείτονές της, το Μεταπόντιο, τη Σύβαρη και τον Κρότωνα που επ οφθαλμιούσαν την περιοχή.
Λάος - Αγκών
Λίγα είναι γνωστά για την ίδρυση ή την ιστορία του Λάος. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι κάτοικοι της Σύβαρη που είχαν επιζήσει της καταστροφής της πόλης τουςστο 510 π.Χ. κατέφυγαν στην πόλη του Λάος. .
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης φαίνεται να υπονοεί ότι η πόλη είχε καταληφθεί από Λουκανούς πριν ή κατά τη διάρκεια του 390 π.Χ.. και ότι ο στρατός της κοντινής πόλεως των Θούριων είχε απωθήσει μια δύναμη των Λουκανών που είχε επιτεθεί στο έδαφός τους 390 π.Χ.. Οι Λουκανοί στη συνέχεια αποσύρθηκαν στη δική τους επικράτεια και οι Θούριοι θέλησαν να πολιορκήσουν την Λάος ,αλλά έπεσαν σε ενέδρα των Λουκανών και ηττήθηκαν.
Η πόλη συρρικνώθηκε σταδιακά κατά το δεύτερο μισό του τρίτου αιώνα π.Χ.. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα προκλήθηκε από τους Καρχηδωνιακους πολεμους
'Ακραι - Τυνδαρίς
Oι 'Ακραι ιδρύθηκε από τους Συρακούσιους το 663 π.Χ.. Ήταν από τις πρώτες αποικίες των Συρακουσών και ιδρύθηκε για να προστατεύσει ένα από τα βασικά σημεία της πρόσβασης στις Συρακούσες.
Η πόλη ήταν κτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, στο δρόμο προς την Γέλα , και αποτελούσε ιδανικό σημείο για να παρακολούθηση της γύρω περιοχής. Χάρη στη σημασία της στρατηγικής της θέσης, η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή, και κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιέρωνα Β (275-215 π.Χ.).
Πιστή στις Συρακούσες, είχε παρ 'όλα αυτά τη δική της πολιτική ζωή της με διοικητική και στρατιωτική αυτονομία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο στρατός της 'Ακραι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της εισβολής του στρατού των Αθηναίων εμποδίζοντας τους την υποχώρηση προς τα εσωτερικά του νησιού με αποτέλεσμα την καταστροφική τους ήττα .
