Γιατροί Έλληνες

   Αλέξανδρος ο Φιλαλήθης

(πολυτονικό: Ἀλέξανδρος ὀ Φιλαλήθης) ήταν αρχαίος Έλληνας ιατρός από την Λαοδίκεια της Φρυγίας,  ο οποίος έζησε ανάμεσα στον 1ο αιώνα π.Χ. και 1ο μ.Χ. καθώς ο γεωγράφος Στράβωνας τον αναφέρει ως σύγχρονο του, και ήταν μαθητής του Ασκληπιάδη του Βιθυνού ο οποίος έζησε κατά τον 1ο αιώνα π.Χ.. Διαδέχτηκε τον Ζεύξι ως επικεφαλής της ιατρικής σχολής που είχε ιδρύσει ο Ηρόφιλος, και ήταν ο δάσκαλος των ιατρών Αριστόξενου και Δημοσθένη Φιλαλήθη. Το έργο του αναφέρεται αρκετές φορές από τον Γαληνό καθώς επίσης και από τον Σορανό τον Εφέσιο, και εμφανίζεται να έχει γράψει πολλά έργα τα οποία δεν διασώζονται πλέον. Ανάμεσα στα έργα του ήταν και ένα με τον τίτλο Ἀρέσκοντα για το οποίο έχει διατυπωθεί η εκτίμηση πως χρησιμοποιήθηκε ως βάση από τους Ανώνυμο του Λονδίνου, Αέτιο τον Αντιοχέα, και Ανώνυμο των Βρυξελλών, ωστόσο δεν θεωρείται πως τεκμηριώνεται αρκετά ώστε να καθιερωθεί ως υπόθεση.

Στα λατινικά είναι γνωστός και ως Alexander Laodicensis από τον Καίλιο Αυρηλιανό,ενώ στην Ιταλική ιατρική φιλολογία ως Alexander Amator Veri βάσει αναφορών του Πρισιανού.

 Ίκκος ο Ταραντίνος

(γιός του Νικολαΐδα, 5ος αιώνας π.Χ.), ήταν αρχαίος Έλληνας ιατρός και φιλόσοφος με καταγωγή από την πόλη του Τάραντα στη Μεγάλης Ελλάδας, καθώς και ολυμπιονίκης ο οποίος υπήρξε νικητής στο αγώνισμα τουπεντάθλου κατά τους 84ους (444 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας, ενώ σε παλαιότερες πηγές του 19ου αιώνα αναφέρεται πως ήταν ολυμπιονίκης στους 77ους αγώνες το 470 π.Χ.. Έγινε επίσης ιδιαίτερα γνωστός ως αθλίατρος και γυμναστής και δίδασκε την εγκράτεια ως αρετή στους αθλητές.Αναφορές σε αυτόν υπάρχουν επίσης και από τονΠλάτωνα ο οποίος τον εξυμνεί και τον αναφέρει ως έναν από τους σοφιστές, ενώ ο Ιάμβλιχος αναφέρεται στον Ίκκο ωςπυθαγόρειο φιλόσοφο.Θεωρείται πως υπήρξε ο πατέρας της αθλητικής διαιτολογίας, διδάσκοντας την αρμονία μεταξύ νου και σώματος, την εγκράτεια στη διατροφή, και τον αυτοέλεγχο, ενώ υπήρχε και σκεύασμα με το όνομα του το οποίο οι αθλητές συνήθιζαν να παίρνουν πριν αγωνιστούν. 

Αίγιμος ή Αιγίμιος

(περίπου 6ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος έλληνας ιατρός, και κάτοικος της Ελέας στη Λευκανία της Κάτω Ιταλίας.

 Ιστορικό

 Μνημονεύεται από τον Γαληνό (2ος αιώνας μ.Χ.) ως ο πρώτος που μελέτησε και έγραψε σημειώσεις σχετικά με τον καρδιακό παλμό, και θεωρείται πως έζησε πριν τον καιρό του Ιπποκράτη (5ος αιώνας π.Χ.).

 Το έργο που έγραψε αναφέρεται πως ονομάζονταν Περί Παλμών, το οποίο δεν διασώζεται πλέον.

 Άλλες αναφορές

 Ο λόγιος του 2ου αιώνα μ.Χ., Αθήναιος, αναφέρει πως ο ποιητής Καλλίμαχος του 3ου αιώνα π.Χ. είχε στην κατοχή ένα έργο του Αίγιμου με την ονομασίαπλακουντοποιικόν σύγγραμμα το οποίο αφορούσε τη μαγειρική,[σημείωση 2] και ο ιστορικός και γεωγράφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (1ος αιώνας μ.Χ.) αναφέρει κάποιον με το ίδιο όνομα τον οποίο η παράδοση ήθελε να έχει ζήσει για 200 έτη, αλλά το κατά πόσο ήταν το ίδιο ή διαφορετικό άτομο είναι αβέβαιο.