Η Σκέψη

Η σκέψη τα παιχνίδια της στο νού μου αραδιάζει,

κι’ έτσι γίνομαι δούλος της και πάντα θα διατάζει.

 Μου λέει να  χαμογελώ για  να  τους εκνευρίζω,

κι αν   στη ζωή μου   τίποτε έχω  πια δεν ορίζω.

 Να βάζω ερωτήματα και όχι να κραυγάζω,

για να μπορώ επιχειρήματα πάντα να αραδιάζω.

 Πάντοτε ο διάλογος ν’ αρχίζει με απορία ,,

κι όχι φτωχές παραδοχές που βγάζει η φοβία ,

Έτσι μόνο ο λόγος σου σε όλα θα διαφέρει,

και άλλα ερωτήματα συλλογισμούς θα φέρει.

 Τότε θα αρχίσει να γεννά η σκέψη σου ιδέες,

και να αποκαλύπτονται του ψεύδους οι ρομφαίες.

 Τα λόγια αρχίζουν να μετρούν και αποκτούνε βάρος,

γιατί θα έχουν γνώμονα της σκέψης σου το θάρρος .

 Με αγάπη αντιμετώπισε αγκάλιασε ιδέες,

ελπίδες να  εγκυμονεί να σμίγουν οι παρέες,

 Και να αρχίζουνε χορούς που τελειωμό δεν έχουν,

να ξεχειλίζει η γνώση τους που από παλιά κατέχουν.

 Ημεστωμένη σκέψη πιά μοιάζει με πυροφάνι,

και μεσ’ το σύμπαν τού εγώ τον κύκλο της θα κάνει.

 Σ’ άλλο νευρώνα ξεκινά να εξειδικεύει,

και άλλα  ερωτήματα να εξιδανικεύει.

 Ιδέες που είν’ δημοφιλείς να τις διπλοτσεκάρεις,

Γιατί μπορεί επικίνδυνα μαζί τους να φλερτάρεις. 

Ηλίας  Δ. Πόλος