Αφροδίτη

Ο Δίας ήθελε να τιμωρήσει την Αφροδίτη επειδή συνεχώς με το ερωτικό της πάθος κυρίευε τους αθάνατους και τους παρέσυρε σε ερωτικές περιπέτειες με θνητούς και μετά τους περιγελούσε και τους έκανε να κοκκινίζουν από ντροπή. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει και την ίδια στην αγκαλιά ενός θνητού. Κατάφερε με την παντοδυναμία του να της προκαλέσει ερωτικό πόθο για τον Αγχίση, ένα νεαρό βοσκό πάνω στην Ίδη, που η ομορφιά και η λεβεντιά του ήταν εξαιρετική.Η Αφροδίτη μόλις αισθάνθηκε την ακατανίκητη έλξη για το νεαρό βοσκό, έτρεξε στο ναό της στην Πάφο. Εκεί κάλεσε τις Χάριτες και αφού έκλεισε ερμητικά τις τεράστιες πύλες του ναού, άρχισε να στολίζεται και να καλλωπίζεται με τη βοήθειά τους. Οι Χάριτες την έλουσαν με μύρο και με γάλα. Μετά περιποιήθηκαν το πρόσωπό της μα και το σώμα της με καλλυντικά και μαγικές κρέμες που την έκαναν να αστράφτει ακόμη περισσότερο. Την έντυσαν με αραχνοΰφαντα φορέματα και διάφορα τούλια και τη στόλισαν με κοσμήματα ψιλοδουλεμένα, καμωμένα από τα πιο σπάνια πετράδια της θάλασσας. Στο τέλος η Αφροδίτη έδεσε στη μέση της τη θεϊκή ζώνη που έκλεινε τους πόθους και τους έρωτες και πέταξε για την Ίδη. Όταν έφτασε σ' ένα ξέφωτο του βουνού, μεταμορφώθηκε σε θνητή βασιλοπούλα για να ξεγελάσει τον Αγχίση. Μετά κατευθύνθηκε προς την καλύβα του. Στο δρόμο συνάντησε άγρια θηρία που όρμησαν να την κατασπαράξουν. Αμέσως η θεά έλυσε τη μαγική της ζώνη και να που τα απειλητικά λιοντάρια και οι άγριες τίγρεις άρχισαν να κουνούν φιλικά την ουρά τους και να γλείφουν τη θεά. Μόλις αυτή τα γοήτευσε με τον ερωτικό της πόθο, άρχισαν δυο δυο να απομακρύνονται στο δάσος και να ζευγαρώνουν.

Όταν έφτασε στην καλύβα του Αγχίση, ο θνητός βοσκός θαμπώθηκε από την ομορφιά της και κατάλαβε πως ήταν κάποια θεά. Η Αφροδίτη όμως τον έπεισε πως ήταν η θνητή κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Οτρέα και πως την είχε φέρει ο γοργοπόδαρος Ερμής για να ζευγαρώσει μαζί του. Ο Αγχίσης δεν μπορούσε πια ν' αντισταθεί στο ερωτικό πάθος που τον είχε κυριέψει και έσμιξε με τη θεά στο κρεβάτι της καλύβας. Μετά αποκοιμήθηκε και η Αφροδίτη πήρε την πραγματική της μορφή. Όταν ξύπνησε ο Αγχίσης και είδε το κεφάλι της θεάς να φτάνει στη σκεπή της καλύβας, φοβήθηκε πάρα πολύ και ζητούσε το έλεός της. Η Αφροδίτη του αποκάλυψε ότι όλα όσα έγιναν ήταν θέλημα του Δία. Επίσης είπε ότι θα του χάριζε ένα γιο, τον Αινεία, που θα γινόταν ο ίδιος ένδοξος και θα άφηνε ένδοξους απογόνους. Όμως δεν έπρεπε να αποκαλύψει σε κανένα τη σχέση του μαζί της και έπρεπε να λέει πως απέκτησε το γιο του από μια Νύμφη της Ίδης· διαφορετικά ο Δίας θα τον χτυπούσε με τον κεραυνό του.

Πολύ γνωστός είναι ο έρωτας της Αφροδίτης για τον Άδωνη, τον ομορφότερο νέο του κόσμου. Η ιστορία αρχίζει από πολύ παλιά. Μια βασιλοπούλα της Συρίας, η Μύρρα, καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από την Αφροδίτη. Η θεά οργισμένη της προκάλεσε έναν ανόσιο έρωτα για τον πατέρα της, κατάφερε να τον ξεγελάσει και ενώθηκε μαζί του για δώδεκα νύχτες. Όταν συνήλθε από την παροδική τρέλα που της είχε στείλει η Αφροδίτη, κατάλαβε το θανάσιμο αμάρτημά της και έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί. Η θεά τελικά τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη γνωστή Μυρσίνη. Αργότερα ο φλοιός του δέντρου έσκασε και βγήκε ένα παιδί που πήρε το όνομα Άδωνης. Η Αφροδίτη ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του βρέφους και για να το προφυλάξει το έδωσε στην Περσεφόνη, τη σύζυγο του Άδη, να το μεγαλώσει στο σκοτεινό της βασίλειο. Όταν όμως ο Άδωνης μεγάλωσε και έγινε ένας πανέμορφος άντρας με πολύ ωραίο κορμί και θεϊκή όψη, η Περσεφόνη, μαγεμένη από την ομορφιά του, τον ερωτεύτηκε και αρνήθηκε να τον δώσει πίσω στην Αφροδίτη. Οι θεές άρχισαν να μαλώνουν και να χτυπιούνται αλλά καμιά δεν μπορούσε να υπερισχύσει. Έτρεξαν λοιπόν στον πάνσοφο Δία να τους λύσει τη διαφορά. Ο Δίας αποφάσισε ότι ο Άδωνης το ένα τρίτο του χρόνου θα το περνούσε δίπλα στην Αφροδίτη, το ένα τρίτο δίπλα στην Περσεφόνη και το υπόλοιπο τρίτο όπου αυτός ήθελε. Έτσι στο εξής ζούσε πάντοτε τέσσερις μήνες στον Κάτω Κόσμο και οκτώ με την Αφροδίτη. Κάθε φορά που ερχόταν η εποχή να εγκαταλείψει τον Άδη και ν' ανέβει πάνω στη γη, η φύση ολόκληρη τον υποδεχόταν με χαρά. Τα χωράφια γίνονταν καταπράσινα, τα λουλούδια και τα δέντρα άνθιζαν και ένα υπέροχο άρωμα πλημμύριζε την ατμόσφαιρα. Η Αφροδίτη εγκατέλειπε το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και ζούσε με το νεαρό αγαπημένο της μέσα στα βουνά και τα δάση.

Όμως το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή του Άρη, που ζήλευε τον Άδωνη. Έτσι, μια μέρα έστειλε έναν άγριο κάπρο που με τους χαυλιόδοντές του πλήγωσε θανάσιμα το νέο. Λένε μάλιστα πως μόλις η θεά έτρεξε να βοηθήσει τον τραυματισμένο φίλο της, πάτησε ένα αγκάθι και από το αίμα που κύλησε έβαψε κόκκινο ένα τριαντάφυλλο· μέχρι τότε υπήρχαν μόνο άσπρα τριαντάφυλλα.
Μια άλλη εκδοχή αφηγείται πως η θεά έχυσε τόσο δάκρυα όσες σταγόνες αίμα κύλησαν από την πληγή του Άδωνη. Από κάθε δάκρυ γεννιόταν ένα τριαντάφυλλο, ενώ από κάθε ρανίδα αίματος φύτρωνε μια ανεμώνη.

Οι θυμοί και οι κατάρες της θεάς ήταν ξακουστές και πάρα πολλά ήταν τα θύματά της. Έτσι, όταν η ροδοδάχτυλη Αυγή (Ηώ) έσμιξε με τον Άρη, προκάλεσε την οργή της. Για να την εκδικηθεί της ενέπνευσε σφοδρό έρωτα για το Γίγαντα Ωρίωνα. Η Ηώ μέσα στο ερωτικό της πάθος απήγαγε τον πανέμορφο γίγαντα και τον οδήγησε στη Δήλο. Όμως η επιθυμία της δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί με κανένα τρόπο, γιατί ήταν καταδικασμένη από την Αφροδίτη να είναι αιώνια ερωτευμένη.Επίσης, με φοβερό τρόπο εκδικήθηκε η θεά τις γυναίκες της Λήμνου που ξέχασαν να της αποδώσουν τιμές. Έστειλε σ' αυτές μια ανυπόφορη μυρωδιά, με αποτέλεσμα να μην τις πλησιάζουν οι άντρες τους, οι οποίοι ζευγάρωναν με κάποιες αιχμάλωτες από τη Θράκη. Οι Λήμνιες για να τους εκδικηθούν τους σκότωσαν όλους και ίδρυσαν μια κοινωνία γυναικών. Πολύ αργότερα έφτασαν στη Λήμνο οι Αργοναύτες, που χάρισαν στις γυναίκες γιους και άρχισε πάλι η φυσιολογική ζωή στο νησί.