Γιατροί Έλληνες - Δωδεκανησιακή Ένωση Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας

 
 

Free Hit Counter


Επισκέψεις

 
 
   
     
     
     

Newsletter

Γιατροί Έλληνες

ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » Γιατροί Έλληνες

Τα κυριότερα έργα του Ορειβασίου, γραμμένα κατ' απαίτηση του Ιουλιανού, είναι δύο συλλογές αποσπασμάτων έργων προγενέστερων ιατρών, μία συλλογή αποσπασμάτων του Γαληνού και οι Collectiones, μία μεγάλη συγκέντρωση αποσπασμάτων από ιατρικούς συγγραφείς του αρχαίου κόσμου. Το πρώτο από τα έργα αυτά έχει χαθεί ολοκληρωτικά και μόλις τα 25 από τα 70 ή 72 βιβλία των Collectiones διασώζονται. Τα πρώτα 5 από αυτά τα 25 βιβλία έχουν ως θέμα τη διατροφή. Αρκετά αποσπάσματα προγενέστερων συγγραφέων που περιέχονται στο έργο αυτό θα είχαν χαθεί διαφορετικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι και η αρχαιότερη γνωστή περιγραφή ενός κόμβου που συνοδεύεται από σχέδιο, αυτή του πλίνθιου βρόχου από τον `Ελληνα ιατρό Ηρακλά.

Σύμφωνα με τον θρύλο που παραδίνει ο Αρειανός ιστορικός Φιλοστόργιος, το 362, ως απεσταλμένος του Αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, ο Ορειβάσιος επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών, που βρισκόταν πλέον λεηλατημένο από τους θησαυρούς του και σε άθλια κατάσταση, προσφέροντας τα δώρα και τις υπηρεσίες του Αυτοκράτορά του στον ναό και λαμβάνοντας σε ανταπόδοση μία από τις τελευταίες απαντήσεις από τη δελφική Πυθία, την εξής:

Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά,
οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην,
οὐ παγὰν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ.

Και σε μεταφορά στα Νέα Ελληνικά:

Πείτε στον βασιλιά, το μεγαλόπρεπο μέγαρο έπεσε στο έδαφος.
Ο Φοίβος δεν έχει πια την κατοικία του, ούτε τη δάφνη που προφητεύει,
ούτε την πηγή που μιλάει. Και το νερό που μιλάει έχει στερέψει κι αυτό.
-- Passio Artemii 96.1284.45-7, Cedrenus 1.532.8-10)

Αυτή η φράση έχει χαρακτηρισθεί ως «ένα από τα λίγα κείμενα, που υπάρχουν στην παγκόσμια φιλολογία, που ηχούν τόσο σπαρακτικά και σαν πένθιμο σήμαντρο σημαίνουν το τέλος ενός κόσμου». Ωστόσο, η γνησιότητά της έχει αμφισβητηθεί έντονα από σύγχρονους ιστορικούς. Μερικοί από αυτούς τη θεωρούν εφεύρημα ενός μονοθεϊστή συγγραφέα με σκοπό να δείξει τη ματαιότητα της πίστεως του Ιουλιανού στα μαντεία των ειδωλολατρών. Άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για παρεφθαρμένη μορφή κλήσεως για βοήθεια, διατυπωμένης με δόση υπερβολής, από ιερείς του Μαντείου ή τον ίδιο τον Ορειβάσιο, σε μορφή επιγράμματος.

Πηγές

  • Browning, Robert και Nutton, Vivian: "Oribasius", από το Oxford Classical Dictionary, Simon Hornblower & Antony Spawforth, ed. (Oxford University Press, 2003),ISBN 0-19-866172-X
  • Grant, Mark (συγγραφέας και μεταφραστής) και Ορειβάσιος: Dieting for an Emperor: A Translation of Books 1 and 4 of Oribasius’ „Medical Compilations“. Brill Academic Publishers, 1997, ISBN 90-04-10790-8
  • Ορειβάσιος: Collectionum Medicarum Reliquiae, I. Libri I-VIII; II; IX-XVI. Μετάφραση J. Raeder (Corpus Medicorum Graecorum, VI.1.1–2) Teubner, Λειψία & Βερόλίνο 1928–1929 (online)
  • Thompson, E.A.: "The Last Delphic Oracle." CQ 40.1 (1946): 35-6.

 

Εμφάνιση ανά:||
  •  

    Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης

    Παρόλο που έγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα υπάρχουν κάποιες υποδείξεις ότι δεν ήταν γιατρός αλλά ένας φιλόσοφος της επιστήμης...

    5ος π.Χ αιώνας
  •  

    Ηρόδοτος (ιατρός)

    Σημαντικά επίσης έργα του ήταν ο "Ιατρός", το "Περί βοηθημάτων", το οποίο και υποδιαιρείται σε "Περί κενουμένων βοηθημάτων"

    1ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ηρόδοτος ο Ταρσεύς

    Ο Ηρόδοτος ο επιλεγόμενος Ταρσεύς ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιατρός από την Ταρσό, τον οποίο αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος 

    2ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ιωνικός ο Λυδός

    Ο Ιωνικός καταγόταν από τις Σάρδεις της Λυδίας εξ ου και η προσωνυμία του, ήταν γιος επίσης διαπρεπούς ιατρού που το όνομά του δεν διασώθηκε.

    4ο αιώνα (μ.Χ.)
  •  

    Μητρόδωρος ο Χίος

    Ο Μητρόδωρος ο Χίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ιατρός και μαθηματικός που έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.

    έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. με αρχές του 4ου αιώνα π.Χ..
  •  

    Σέξτος ο Εμπειρικός

    Ονομάστηκε Εμπειρικός γιατί ακολουθούσε την εμπειρική (αντίθετη προς τη δογματική ή θεωρητική) ιατρική σχολή,

    β΄μισό 2ου - αρχές 3ου αι.μ. Χ.