Επιστήμες στην Ελλάδα

 Αναφέρθηκε ήδη η περίπτωση του Θαλή (6ος αιώνας) να εκτρέπει τον Άλυν ποταμόν. Κοντά στην Ιωνία πάντοτε, ο κυματοθραύστης της Σάμου (βάθος 35 μ., μήκος 335 μ.) είναι από τα σημαντικότερα λιμενικά έργα της αρχαιότητας. Η σήραγγα όμως της Σάμου, έργο του Μεγαρέως Ευπαλίνου, παρουσιάζει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Με ύψος γύρω στα 2,0 μ. και μήκος 835 μ. (εκτός απ’ τα 400 μ. ορύγματος προσπελάσεων) εντυπωσιάζει, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Σειρά έχει τώρα ένα ευρύτερο υδραυλικό έργο, η αποξήρανση της λίμνης των Πτεχών (της λίμνης Δύστου δηλαδή, στην νότιο Εύβοια).

Σώζεται η σύμβαση του δήμου Ερετριέων με τον μηχανικό Χαιρεφάνη (330 π.Χ.). Περιγράφεται το έργο (κατασκευή αποχετευτικών αγωγών και δρυφράκτων, κατασκευή υδροδεξαμενής κ.ά.), δίνεται τετραετής προθεσμία, παρέχεται ατέλεια στα εισαγόμενα υλικά, και ασυλία στον εργολάβο και στους εργαζομένους κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Προβλέπονται όμως και σαφείς ποινικές ρήτρες, υλικής και ηθικής φύσεως.

Το σπουδαιότερο: Αυτό είναι το πρώτο γνωστό έργο Β.Ο.Τ. (build, operate and transfer) στον κόσμο, αυτοχρηματοδοτούμενο δηλαδή έργο με 10ετή παραχώρηση εκμετάλλευσης.Και για να μη διαιωνίζεται η ανακρίβεια πως μόνοι οι Ρωμαίοι εφεύραν τον θόλο, ιδέστε και τη γέφυρα της Βαλύρας (άνω Πάμισος) που χρησιμοποιείται ακόμα μέχρι σήμερα!

 Δίκαια χαρακτηρίζεται ως η βαρύτερη τεχνολογία. Eνδεικτικώς, θα μνημονεύσουμε πρώτα τα εργαλεία. Πολύσπαστα (5ος αιώνας π.X.), συγκόλληση σιδήρου (6ος αιώνας π.X.), ατέρμων κοχλίας (3ος αιώνας π.X.) και, πιθανότατα, τόρνος μεταλλικών αντικειμένων. Χάρη σ’ αυτά, καθώς και στις προόδους της μεταλλουργίας, έγινε δυνατή η εντατική χρήση των ακόλουθων μηχανημάτων: Μεταλλικά ελατήρια για ισχυρούς καταπέλτες, ισχυροί οδοντωτοί τροχοί για γερανούς, καλώς συναρμοσμένα έμβολα και χιτώνια για εμβολοφόρες αντλίες (3ος αιώνας π.X.), καθώς και αυτοματισμοί ποικίλοι – πριν κι από τον Ήρωνα της Αλεξάνδρειας (1ος αιώνας π.X.).

Χημική Τεχνολογία

H συστηματική συλλογή των χημικών «συνταγών» των Ελλήνων έγινε τον 1ο αιώνα μ.X., η χρονολόγησή τους όμως είναι πολύ παλαιότερη. Άλλωστε, τα σχετικά αποσπάσματα του Βώλου Δημοκριτείου ανάγονται στον 2ο π.X. αιώνα. Εντυπωσιάζει ο πλούτος των χημικών γνώσεων, αλλά και η ακρίβεια της ορολογίας που χρησιμοποιείται. O Διοκλητιανός θα καταστρέψει όσα αρχαία συγγράματα μπόρεσε «περί χημείας χρυσού και αργύρου», για να εμποδίσει την Αίγυπτο ν’ αποκτήσει πλούτη. Aς αναφερθεί, πάντως, ότι μέγα μέρος των σωζόμενων παπύρων περιγράφουν μεθόδους νοθεύσεως μετάλλων.

Στην αρχαία Ελλάδα έχτιζαν τα καράβια τους με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό. Ξεκινούσαν από την τοποθέτηση μιας κυρτής καρίνας και τη συνδέανε με τα δύο ποδοστήματα. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας μαδέρια πελεκημένα με σκεπάρνι, αρχίζοντας από την καρίνα τοποθετούσαν διαδοχικά δεξιά αριστερά τις σειρές μαδεριών που στηρίζονταν τα ένα πάνω από το άλλο με ένα πολύπλοκο σύστημα σύνδεσης με μόρσα και καβίλιες. Έκτιζαν πρώτο το κέλυφος του σκαριού και αργότερα μόνο το ενίσχυαν εσωτερικά με νομείς που δεν στηρίζονταν στην καρίνα, αλλά απλώς καρφώνονταν από έξω προς τα μέσα.