Ποσειδώνας
ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ » Ποσειδώνας
Μια άλλη διαφορά του Δία με τον Ποσειδώνα ήταν η κατάκτηση της Θέτιδας. Και οι δυο θεοί εντυπωσιάστηκαν από τα κάλλη της Νηρηίδας και ήθελαν να σμίξουν μαζί της. Όμως η Γαία ή η Θέμιδα προφήτεψε πως ο γιος της Θέτιδας θα ήταν πιο δυνατός από τον πατέρα του. Έτσι, τα δυο αδέρφια από το φόβο τους απομακρύνθηκαν από την όμορφη θαλασσινή θεά και αποφάσισαν να την παντρέψουν με το θνητό βασιλιά της Φθίας, τον Πηλέα.Με το πέρασμα του χρόνου, ο Ποσειδώνας άρχισε να συνειδητοποιεί την ανωτερότητα του Δία, να του δείχνει την υποταγή του και να του προσφέρει τη βοήθειά του όποτε τη χρειαζόταν. Στάθηκε στο πλευρό του και στην Τιτανομαχία και τη Γιγαντομαχία. Επίσης βοήθησε τον αδερφό του και σε άλλες περιπτώσεις. Γαλήνεψε τη θάλασσα για να περάσει ο Δίας με τη λεία του μετά την αρπαγή της Ευρώπης. Βοήθησε τη Λητώ να βρει το νησί Δήλος για να γεννήσει τα παιδιά του, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Τέλος υποστήριξε την Ιώ, μια ακόμη ερωμένη του Δία, όταν την καταδίωκε η ζηλόφθονη Ήρα. Τον πρώτο καιρό της δημιουργίας των ελληνικών πόλεων, οι θεοί αποφάσισαν να πάρουν στην προστασία τους από μία ή περισσότερες πόλεις ο καθένας. Σ' αυτές θα στήνονταν τα σημαντικότερα ιερά τους και θα γίνονταν οι πιο μεγαλόπρεπες γιορτές και θυσίες αφιερωμένες σ' αυτούς. Για την απόδοση μιας πόλης σε κάποια θεά άλλοτε αποφάσιζαν οι υπόλοιποι Ολύμπιοι, άλλοτε κάποιες μικρότερες θεότητες και άλλοτε ο βασιλιάς και οι κάτοικοί της.
Ο Ποσειδώνας δυστυχώς έχανε τις δίκες κάθε φορά που διεκδικούσε κάποια πόλη. Γνωστή είναι η διαμάχη του με την Ήρα για την προστασία της Αργολίδας. Οι θεοί όρισαν ως κριτές τον Ίναχο και τους δυο ποταμούς Κηφισό και Αστερίωνα. Αυτοί αποφάσισαν υπέρ της Ήρας. Τότε ο άρχοντας των βυθών αποφάσισε να εκδικηθεί. Έκανε λοιπόν να στερέψουν όλες οι πηγές της Αργολίδας. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή τάραξε με την τρίαινά του τη θάλασσα, σήκωσε ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα και πλημμύρισε τη χώρα. Με τον ίδιο τρόπο ο Ποσειδώνας αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Αίγινα στον Δία, τους Δελφούς στον Απόλλωνα, τη Νάξο στον Διόνυσο και την Αθήνα στην Αθηνά. Εξάλλου, διεκδίκησε με τον Ήλιο την περιοχή της Κορίνθου. Τότε ο Βριάρεος που είχε οριστεί κριτής έδωσε στον Ήλιο τον Ακροκόρινθο και το υπόλοιπο μέρος του Ισθμού στον Ποσειδώνα.
Ο Ποσειδώνας είχε βέβαια, όπως και οι υπόλοιποι θεοί, ένα μεγαλόπρεπο παλάτι πάνω στον Όλυμπο που το κατασκεύασε ο Ήφαιστος.
Σ' αυτό έμενε όποτε χρειαζόταν να παραβρεθεί σε κάποια σημαντική σύναξη των θεών για να πάρουν κάποια σπουδαία απόφαση.
Άλλοτε πάλι πήγαινε σε γλέντια που διοργανώνονταν στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, είτε με αφορμή κάποιο γάμο των αθανάτων, είτε για τη γέννηση κάποιου νέου θεού, είτε για την επέτειο κάποιας νίκης. Εφόσον όμως ήταν άρχοντας της θάλασσας και εκεί περνούσε τον περισσότερο καιρό του, είχε ένα μαλαματένιο παλάτι μέσα στον αχανή βυθό της. Κοράλλια και παράξενα κοχύλια στόλιζαν το όμορφο, υποβρύχιο κατάλυμά του. Τεράστια διαμάντια λαμποκοπούσαν και φωτιζόταν έτσι ο σκοτεινός βυθός. Χιλιάδες χρυσόψαρα τον ακολουθούσαν παντού και φρόντιζαν να είναι περιποιημένος ο γαλάζιος χιτώνας του. Στην είσοδο του παλατιού δυο τεράστιοι θαλάσσιοι ιππόκαμποι φρουρούσαν άγρυπνα μέρα νύχτα. Όταν ο σεβαστός άρχοντας των βυθών έβγαινε από το ανάκτορό του για ν' ανέβει στην επιφάνεια, όλα τα κήτη του Ωκεανού αναγνώριζαν τον αφέντη τους και παραμέριζαν για να περάσει.
Νόμιμη σύζυγος του θαλασσινού θεού είναι η Αμφιτρίτη, μια από τις κόρες του Νηρέα. Κάποτε που ο θεός περνούσε από τη Νάξο συνάντησε τις Νηρηίδες που έπαιζαν στην ακτή μ' ένα πολύχρωμο τόπι. Η Αμφιτρίτη ξεχώριζε απ' όλες τις αδερφές της για την ομορφιά και τη χάρη της. Ο Ποσειδώνας την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, την απήγαγε και την οδήγησε σε μια σπηλιά όπου την παντρεύτηκε και έσμιξε μαζί της. Υπάρχει όμως μια διαφορετική εκδοχή που περιγράφει πιο επεισοδιακά το θεϊκό ζευγάρωμα. Η Αμφιτρίτη δεν ήθελε τον Ποσειδώνα και αντιστάθηκε. Κατάφερε να ξεφύγει, βούτηξε στα γαλανά νερά της θάλασσας και χάθηκε. Μάταια την έψαχνε σ' όλες τις ακτές και σ' όλες τις θαλάσσιες σπηλιές. Ανασήκωνε τα βράχια και ανατάραζε την άμμο της θάλασσας χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μια μέρα που καθόταν λυπημένος και σκεφτικός πάνω σ' ένα βράχο, τον πλησίασε ένα δελφίνι και τον ρώτησε γιατί ήταν στενοχωρημένος. Όταν ο Ποσειδώνας του εξήγησε, το θαλάσσιο κήτος υποσχέθηκε στον αφέντη του πως θα έβρισκε την Αμφιτρίτη. Ταξίδεψε λοιπόν μέρες ολόκληρες και τη βρήκε κοντά στην Αφρική στην περιοχή του Άτλαντα. Τότε με σκέρτσα και παιχνίδια κατάφερε να την παρασύρει και την οδήγησε μπροστά στον Ποσειδώνα. Ο κοσμοσείστης βασιλιάς, για να ευχαριστήσει το βοηθό του, τον έκανε αργότερα αστερισμό. Από την ένωση του Ποσειδώνα και της Νηρηίδας γεννήθηκαν ένας γιος, ο Τρίτωνας, και δυο κόρες, η Ρόδος και η Βενθεσικύμη.
Ο θαλασσινός θεός είχε αμέτρητες εξωσυζυγικές σχέσεις με θεές, νύμφες και θνητές και θεωρούνταν πατέρας μερικών από τους πιο γνωστούς ληστές της αρχαιότητας και πολλών από τα φοβερά τέρατα. Άφησε όμως και απογόνους που ήταν τιμημένοι ήρωες, γενάρχες σημαντικότατων οικογενειών και ιδρυτές πόλεων. Πάνω στο θέμα αυτό ήταν πολύ πιο τυχερός από τον αδερφό του τον Δία.
Η Αμφιτρίτη δε ζήλευε το σύζυγό της όπως η Ήρα. Δεν υπάρχει παρά ένας μόνο μύθος για την εκδίκηση της θαλασσινής θεάς.
Όταν κάποτε ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε τη Νύμφη Σκύλλα, η Αμφιτρίτη έριξε στην πηγή όπου λουζόταν η Νύμφη μαγικά βότανα, με την επίδραση των οποίων η πανώρια κόρη μεταμορφώθηκε σε απαίσιο τέρας.
Pages: