Γιατροί Έλληνες - Δωδεκανησιακή Ένωση Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας

 
 

Free Hit Counter


Επισκέψεις

 
 
   
     
     
     

Newsletter

Γιατροί Έλληνες

ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » Γιατροί Έλληνες

Σορανός 

Ο Σορανός από την Έφέσο ήταν αρχαίος Έλληνας γιατρός. Έζησε περ. το 100 μ.Χ. στην Ρώμη. Θεωρείται ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της προγαληνικής περιόδου της αρχαίας ιατρικής.

Βιογραφία

Ο Σορανός ήταν γιος του Μαιάνδρου και της Φοίβης. Σπούδασε στην Έφεσο και στην Αλεξάνδρεια. Εργάστηκε στην Ρώμη επί Τραϊανού και Αδριανού. Ανήκε στηνμεθοδική σχολή, και συνέταξε πολυάριθμα ιατρικά και άλλα συγγράμματα, τα οποία διασώθηκαν αποσπασματικά μέχρι σήμερα. Στα κείμενα αυτά διαπραγματεύεται γυναικολογικές ασθένειες, ιατρικά θέματα της αναπαραγωγής, χρόνιες παθήσεις, θέματα της υγιεινής και της χειρουργικής. Αντίθετα με τους άλλους μεθοδικούς έδινε ιδιαίτερη σημασία στην ανατομία. Άλλα έργα του που διασώθηκαν είναι μια βιογραφία του Ιπποκράτη, ένα ετυμολογικό λεξιλόγιο των μερών του σώματος, καθώς και φιλοσοφικά δοκίμια περί της ψυχής, το οποίο χρησιμοποίησε και ο Τερτυλλιανός στο έργο του De anima. Ο κλάδος όμως της ιατρικής όπου διακρίθηκε ήταν ηγυναικολογία. Στο έργο του Περί γυναικείων, ένα εγχειρίδιο γυναικολογίας και μαιευτικής σε 4 βιβλία, γινόταν λόγος για τις μαίες, για τα γεννητικά όργανα της γυναίκας, για τα καταμήνια, για τη σύλληψη, για την εγκυμοσύνη, για τον τοκετό, για την περιποίηση του νεογνού και της λεχώνας, για τις γυναικείες νόσους. Είναι φανερό ότι ο Σορανός «ασχολήθηκε με τρόπο επιστημονικό με τη γυναικολογία.» Δίκαια λοιπόν τον χαρακτήρισαν «ως τον μεγαλύτερο γυναικολόγο της αρχαιότητας»

Έργα

  • Γυναικεία (βιβλία τέσσερα) 
  • Βίοι ιατρών (από τους βίους σώζεται το: Ιπποκράτους Γένος και Βίος
  • Αιρέσεις
  • Συντάγματα (δέκα βιβλία)
  • (άλλα βιβλία των οποίων δε σώζονται τα ονόματα)

Σωζόμενα κείμενο: Johannes Ilberg, Sorani Gynaeciorum libri IV, De signis fracturarum, De fasciis, Vita Hippocratis secundum Soranum, Corpus medicorum Graecorum 4, Berlin, 1927. (online) (περιέχει τα Γυναικεία, το Περί Σημείων Καταγμάτων, το περί Επιδέσμων και το Ιπποκράτους Γένος και Βίος)


 

Φίλιππος ο Ακαρνάνας

Ως Φίλιππος ο Ακαρνάνας είναι γνωστός προσωπικός ιατρός του Μ. Αλεξάνδρου. Όταν κάποτε συκοφαντήθηκε ότι θα δηλητηριάσει τον Αλέξανδρο, ο τελευταίος του απέδειξε την εμπιστοσύνη εγχειρίζοντας τη συκοφαντική επιστολή και πίνοντας ταυτόχρονα τo φάρμακο που του έδωσε ο Φίλιππος.


 

Φιλίνος ο Κώος

Ο Φιλίνος ο Κώος (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν Έλληνας ιατρός από την Κω. Θεωρείται ο ιδρυτής της Εμπειρικής σχολής μαζί με τον μεταγενέστερο του Σεραπίωνα τον Αλεξανδρινό, και ο ίδιος ήταν μαθητής του Ηρόφιλου καθώς και σύγχρονος του ιατρού Βακχείου του Ταναγραίου. Έγραψε μια πραγματεία σχετικά με ένα μέρος της συλλογής των γραπτών του Ιπποκράτη το οποίο αντιτίθονταν στον Βάκχειο. καθώς και μια μελέτη σχετικά με την βοτανική, ωστόσο δεν διασώζονται κανένα από τα έργα του. Το έργο του σχετικά με την βοτανική, πιθανώς είναι το ίδιο έργο στο οποίο γίνονται αναφορές από τους Αθήναιο, Πλίνιο τον Πρεσβύτερο , και Ανδρόμαχο.

Εμφάνιση ανά:||
  •  

    Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης

    Παρόλο που έγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα υπάρχουν κάποιες υποδείξεις ότι δεν ήταν γιατρός αλλά ένας φιλόσοφος της επιστήμης...

    5ος π.Χ αιώνας
  •  

    Ηρόδοτος (ιατρός)

    Σημαντικά επίσης έργα του ήταν ο "Ιατρός", το "Περί βοηθημάτων", το οποίο και υποδιαιρείται σε "Περί κενουμένων βοηθημάτων"

    1ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ηρόδοτος ο Ταρσεύς

    Ο Ηρόδοτος ο επιλεγόμενος Ταρσεύς ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιατρός από την Ταρσό, τον οποίο αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος 

    2ο αιώνα (μ.Χ.
  •  

    Ιωνικός ο Λυδός

    Ο Ιωνικός καταγόταν από τις Σάρδεις της Λυδίας εξ ου και η προσωνυμία του, ήταν γιος επίσης διαπρεπούς ιατρού που το όνομά του δεν διασώθηκε.

    4ο αιώνα (μ.Χ.)
  •  

    Μητρόδωρος ο Χίος

    Ο Μητρόδωρος ο Χίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ιατρός και μαθηματικός που έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.

    έζησε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. με αρχές του 4ου αιώνα π.Χ..
  •  

    Σέξτος ο Εμπειρικός

    Ονομάστηκε Εμπειρικός γιατί ακολουθούσε την εμπειρική (αντίθετη προς τη δογματική ή θεωρητική) ιατρική σχολή,

    β΄μισό 2ου - αρχές 3ου αι.μ. Χ.